Έχουμε εξαρτηθεί από τις ψηφιακές κάμερες, καθώς είναι τόσο εύκολο στη χρήση. Αλλά αναρωτηθήκατε ποτέ πώς λειτουργεί η φωτογραφία με βάση την ταινία; Διαβάστε παρακάτω για να αυξήσετε τις φωτογραφικές σας γνώσεις ή για να αναπτύξετε μια νέα εκτίμηση για το σημείο και κάντε κλικ στην κάμερα.
Κάμερες που βασίζονται σε ταινίες, σε ορισμένους, είναι λείψανα του παρελθόντος. Απλώς μια παλιά τεχνολογία που έχει καταστεί άνευ αντικειμένου από τη νέα και βελτιωμένη. Αλλά για πολλούς, η ταινία είναι υλικό τεχνίτη και μια φωτογραφική εμπειρία που κανένα ψηφιακό σύστημα δεν θα μπορούσε να ελπίζει να αναδημιουργήσει ποτέ. Ενώ πολλοί φωτογράφοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες θα ορκίζονται από την ποιότητα των φωτογραφικών μηχανών και των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών - το γεγονός παραμένει ότι η ταινία εξακολουθεί να είναι ένας έγκυρος τρόπος λήψης εξαιρετικών φωτογραφιών και ένας συναρπαστικός τρόπος για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της φωτογραφίας.
Ανασκόπηση φωτογραφίας: Φως, φακοί και τα στοιχεία της έκθεσης
Καλύψαμε τα βασικά ( και στη συνέχεια κάποιες ) για το πώς λειτουργούσαν οι κάμερες πριν, αλλά για τους αναγνώστες που ξεκινούν εδώ ( ή εκείνοι οι αναγνώστες που θέλουν μια ανανέωση ), θα ξεκινήσουμε με μια περιήγηση στα βασικά. Οι κάμερες είναι, θεωρητικά, αρκετά απλές. Οι σύγχρονες κάμερες και οι φακοί είχαν τόσα χρόνια βελτιώσεις στην τεχνολογία που μπορεί να φαίνεται γελοίο να τους αποκαλούμε απλούς, ακόμα κι αν χρησιμοποιούν φωτογραφική ταινία αντί για απίστευτα προηγμένους σύγχρονους αισθητήρες φωτός. Ωστόσο, παρά όλες αυτές τις προόδους, όλες οι κάμερες έχουν έναν λογικά απλό στόχο: συγκέντρωση, εστίαση και περιορισμός της ποσότητας φωτός που φθάνει σε κάποιο είδος ευαίσθητου στο φως υλικού.
Οι κάμερες έχουν να κάνουν με τη σύλληψη και την καταγραφή μιας στιγμής δημιουργώντας κάποια χημική ή ηλεκτρική αντίδραση με τα φωτόνια (ελαφριά σωματίδια) να ακτινοβολούν ή να αναπηδούν σε οποιαδήποτε δεδομένη φωτογραφική στιγμή. Αυτές οι στιγμές συλλήψεως φωτός ονομάζονται ανοίγματα , και ελέγχονται από τρεις κύριες μεταβλητές γνωστές ως στοιχεία έκθεσης : διάφραγμα, μήκος έκθεσης και ευαισθησία στο φως. Ανοιγμα αναφέρεται στην ποσότητα φωτός που μπλοκάρεται ή επιτρέπεται από ένα μηχανικό διάφραγμα μέσα στο φακό της κάμερας. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός σε μια ρύθμιση διαφράγματος, τόσο μικρότερο κλάσμα φωτός επιτρέπεται στον αισθητήρα. Το μήκος της έκθεσης υπολογίζεται σε δευτερόλεπτα ή κλάσματα του δευτερολέπτου. συνήθως αυτό ονομάζεται ταχύτητα κλείστρου , και ελέγχει πόσο εκτεθειμένα στο φως υλικά είναι ευαίσθητα στο φως.
Ευαισθησία στο φως , όπως ακούγεται, είναι το πόσο ευαίσθητο στο φως είναι το υλικό που είναι ευαίσθητο στη φωτογραφία μέσα στην κάμερα. Χρειάζεται λίγο φως ή πολύ για να δημιουργηθεί η τέλεια έκθεση; Αυτό μερικές φορές αναφέρεται ως «ταχύτητα» της ταινίας που χρησιμοποιείται. Οι «ταχύτερες» ταινίες μπορούν να τραβήξουν εικόνες με λιγότερο φως, δημιουργώντας έτσι κατάλληλες εκθέσεις σε πολύ μικρότερα κλάσματα του δευτερολέπτου. Η ταινία «πιο αργή» απαιτεί περισσότερο φως και συνεπώς μεγαλύτερες ρυθμίσεις έκθεσης Ευαισθησία στο φως, που συχνά αναφέρεται ως ΜΕΙΖΩΝ , είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης, επειδή είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να εξετάσει ένας φωτογράφος ταινιών, ενώ είναι συχνά μια σκέψη για τους ψηφιακούς φωτογράφους.
Ευαισθησία φιλμ έναντι ευαισθησίας αισθητήρων φωτός
Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές έχουν ρυθμίσεις για ευαισθησία στο φως. Αυτές οι ρυθμίσεις, συχνά γνωστές ως ISO, είναι αριθμητικές ρυθμίσεις που εμφανίζονται σε τελείες τιμές 50, 100, 200, 400, 800 κ.λπ. Οι χαμηλότεροι αριθμοί είναι λιγότερο ευαίσθητοι στο φως, αλλά επιτρέπουν καλύτερη λεπτομέρεια χωρίς να εμφανίζονται πολλοί κόκκοι στο βολή.
Οι κάμερες ταινιών έχουν ένα πρότυπο ISO που μοιάζει πολύ με τις ρυθμίσεις ISO της ψηφιακής κάμερας - στην πραγματικότητα οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές χρησιμοποιούν ένα πρότυπο βασισμένο στα πρότυπα ευαισθησίας της ταινίας. Οι φωτογράφοι ταινιών θα έπρεπε να σχεδιάσουν εκ των προτέρων το είδος του φωτός περιβάλλοντος στο οποίο σχεδίαζαν να εργαστούν και να επιλέξουν έναν κύλινδρο φιλμ ευαισθητοποιημένο για εργασία σε διάφορες τυπικές συνθήκες φωτισμού ISO. Μια υψηλή ρύθμιση φιλμ ISO 800 ή 1600 θα ήταν καλή για φωτογράφηση σε περιβάλλοντα χαμηλού φωτισμού ή αντικείμενα που κινούνται γρήγορα χρησιμοποιώντας γρήγορες ταχύτητες κλείστρου. Οι ταινίες με χαμηλότερο ISO ήταν εκείνες που χρησιμοποιούνται συνήθως σε φωτεινά, ηλιόλουστα περιβάλλοντα. Οι φωτογράφοι θα πρέπει να δουλεύουν σε ολόκληρους τροχούς. δεν υπήρχε καμία ρύθμιση ISO κατά τη διάρκεια της πτήσης εάν άλλαζαν συνθήκες φωτισμού. Εάν δεν μπορούσατε να επιτύχετε ένα πλάνο αλλάζοντας τα άλλα στοιχεία έκθεσης, πιθανότατα δεν θα το τραβήξατε. Η αλλαγή του ISO σήμαινε την αλλαγή ενός ολόκληρου κυλίνδρου φιλμ 35 mm, σε αντίθεση με το σημερινό, όπου απλά σημαίνει το πάτημα μερικών κουμπιών.
Λανθάνουσες εκθέσεις και ευαισθησία φωτός
Ναι, έχουμε αποδείξει ότι υπάρχουν διάφορες ταινίες με διάφορα επίπεδα ευαισθησίας στο φως. Γιατί όμως και πώς είναι αυτές οι ταινίες ευαίσθητες στο φως; Η ταινία, από μόνη της, είναι πολύ βασική. Μπορεί να θεωρηθεί ως ένας διαφανής φορέας για ευαίσθητη στο φως χημεία, η οποία εφαρμόζεται σε μικροσκοπικά λεπτά φύλλα πάνω από αυτόν τον φορέα που απέχουν μακριά από μεγάλους κυλίνδρους, ή διάφορα άλλα μέσα φιλμ. (Το 35mm απέχει πολύ από τη μόνη φωτογραφική μορφή, αν και είναι πολύ παρόμοια.)
Τόσο στο χρώμα όσο και στο ασπρόμαυρο φιλμ, στρώματα χημείας (συχνά αλογονίδια ασημιού) που αντιδρούν στο φως εκτίθενται για να δημιουργήσουν μια «λανθάνουσα εικόνα». Αυτές οι λανθάνουσες εικόνες μπορούν να θεωρηθούν ως εικόνες που έχουν ήδη ενεργοποιηθεί χημικά, αν και αν το κοιτάξετε, δεν θα υπήρχαν ορατές ενδείξεις ότι έχουν δημιουργηθεί οι εκθέσεις. Οι λανθάνουσες εικόνες, όταν εκτίθενται, ζωντανεύουν μέσω μιας αναπτυσσόμενης διαδικασίας που λαμβάνει χώρα στο σκοτεινό δωμάτιο .
Darkrooms: Δημιουργία εικόνων με χημεία
Επειδή οι κάμερες ταινιών μπορούν να δημιουργήσουν μόνο αυτές τις λανθάνουσες εικόνες, οι ταινίες που έχουν εκτεθεί περνούν από μια διαδικασία που ονομάζεται «ανάπτυξη». Η ανάπτυξη ταινιών, για τους περισσότερους, σήμαινε την απομάκρυνση ρολών ταινίας 35 mm και την επιστροφή εκτυπώσεων και αρνητικών. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ολόκληρα βήματα ανάπτυξης μεταξύ της σκηνής της ταινίας και του σταδίου εκτύπωσης. Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στον τρόπο ανάπτυξης της ταινίας.
Οι φωτογραφικές ταινίες, ακόμη και μετά την έκθεση τους, εξακολουθούν να βρίσκονται σε κατάσταση ευαισθησίας στο φως. Το να βγάλεις γυμνή ταινία σε περιβάλλον με οποιοδήποτε φως σε αυτό θα καταστρέψει όλες τις εκθέσεις, καθώς και θα καταστήσει την ταινία ολοκληρωμένη άχρηστη.
Για να επιλυθεί αυτό, οι ταινίες αναπτύσσονται σε αυτό που είναι γνωστό ως «σκοτεινό δωμάτιο».
Τα σκοτεινά δωμάτια, σε αντίθεση με αυτό που θα περίμενε κανείς, συνήθως δεν είναι εντελώς σκοτεινά, αλλά φωτίζονται με φιλτραρισμένο φως που οι ταινίες δεν είναι τόσο ευαίσθητες, επιτρέποντας στους προγραμματιστές να βλέπουν.
Πολλές ταινίες, ασπρόμαυρες ειδικότερα, δεν είναι τόσο ευαίσθητες σε κίτρινα, κόκκινα ή πορτοκαλί φώτα, οπότε οι σκοτεινές αίθουσες θα έχουν χρωματιστές λάμπες φωτός ή απλά ημιδιαφανή φίλτρα που γεμίζουν διαφορετικά σκοτεινά δωμάτια με χρωματιστό χρωματιστό φως.
Επεξεργασία: Οι ταινίες αναπτύσσονται πραγματικά σε απόλυτο σκοτάδι στις δεξαμενές ταινιών, καθώς είναι ευαίσθητες σε όλο το φάσμα του φωτός. Τα φωτογραφικά χαρτιά είναι συνήθως λιγότερο ευαίσθητα σε ορισμένα μέρη του φάσματος και αναπτύσσονται στο σκοτεινό δωμάτιο.
Οι έγχρωμες και ασπρόμαυρες ταινίες χρησιμοποιούν διαφορετικές χημεία και μεθόδους, αλλά χρησιμοποιούν βασικά τις ίδιες αρχές. Οι εκτεθειμένες μεμβράνες (έγχρωμες, ασπρόμαυρες) τοποθετούνται σε λουτρά χημείας που αλλάζουν χημικά τη μικροσκοπική μεμβράνη που έχει υποστεί επεξεργασία ("κόκκοι" φωτοευαίσθητου αλογονιδίου αργύρου, κ.λπ.). Με ασπρόμαυρη μεμβράνη, αυτές οι περιοχές που εκτίθενται στο πιο φως σκληραίνουν έτσι ώστε να μην ξεπλυθούν, ενώ οι πιο σκοτεινές περιοχές που εκτίθενται στο λιγότερο φως ξεπλένονται σε διαφανή μεμβράνη. Αυτό δημιουργεί την υπογραφή «αρνητική» εμφάνιση, με ανοιχτόχρωμα χρώματα σε μαύρες και σκούρες περιοχές με εναλλαγή διαφάνειας. Μόλις αναπτυχθεί η μεμβράνη σε αυτό το πρώτο μπάνιο, ξεπλένεται γρήγορα σε ένα "λουτρό διακοπής", συνήθως μόνο νερό. Το τρίτο λουτρό είναι ένας χημικός «σταθεροποιητής» που συλλαμβάνει την αναπτυσσόμενη διαδικασία, απενεργοποιώντας τη χημεία στις μεμβράνες, παγώνοντας το ανεπτυγμένο φιλμ στην τρέχουσα κατάσταση. Το μη διορθωμένο φιλμ μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται χωρίς να σταματήσει πλήρως με ένα λουτρό χημικών σταθεροποιητών, αλλάζοντας την εικόνα με την πάροδο του χρόνου. Το χημικό στερεωτικό είναι μια αρκετά επικίνδυνη χημική ουσία και συνήθως τα αρνητικά πλένονται σε άλλο βασικό λουτρό νερού μετά τη στερέωση και στεγνώνουν.
Οι έγχρωμες ταινίες υφίστανται μια παρόμοια διαδικασία ανάπτυξης. Για να δημιουργήσετε έγχρωμες εικόνες, πρέπει να δημιουργηθούν αρνητικά που παράγουν τα τρία κύρια χρώματα του φωτός: κόκκινο, πράσινο και μπλε. Τα αρνητικά αυτών των χρωμάτων δημιουργούνται χρησιμοποιώντας ένα άλλο σύνολο γνωστών πρωτογενών χρωμάτων: κυανό, ματζέντα και κίτρινο. Το μπλε φως εκτίθεται σε κίτρινο στρώμα, ενώ το κόκκινο εκτίθεται σε κυανό στρώμα και το πράσινο σε ματζέντα. Κάθε στρώμα έχει ρυθμιστεί ώστε να είναι ευαίσθητο κυρίως σε φωτόνια συγκεκριμένων μηκών κύματος (χρώματα). Μόλις εκτεθούν, λανθάνουσες εικόνες αναπτύσσονται, σταματούν, πλένονται, στερεώνονται και πλένονται ξανά με τον ίδιο τρόπο που δημιουργείται ασπρόμαυρη μεμβράνη.
Επιστροφή στο σκοτεινό δωμάτιο: Εκτύπωση με αρνητικά φιλμ
Δεν είμαστε ακόμα έξω από το σκοτάδι Για να μετατρέψετε μια ταινία αρνητική σε εκτύπωση, πρέπει να αγοράσετε περισσότερο ευαίσθητο στη φωτογραφία υλικό, αυτή τη φορά για εκτύπωση. Σε αντίθεση με τη σύγχρονη ψηφιακή φωτογραφία που χειρίζεται οι ψηφιακοί εκτυπωτές, η εκτύπωση βασισμένη σε φιλμ επαναλαμβάνει λίγο πολύ την ίδια φωτογραφική διαδικασία για να δημιουργήσει μια πραγματική έγχρωμη εικόνα από μια αρνητική φωτογραφία. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σε ό, τι χρειάζεται για να δημιουργήσουμε μια μοναδική φωτογραφική εκτύπωση βάσει ταινιών.
Οι εκτυπώσεις που βασίζονται σε φιλμ γίνονται σε ειδικά ευαισθητοποιημένα, χημικά επεξεργασμένα χαρτιά που μοιάζουν με φωτογραφικά φιλμ. Με μια ματιά, μοιάζουν και μοιάζουν πολύ με φωτογραφικό χαρτί inkjet. Μια προφανής διαφορά και στα δύο είναι ότι το φωτογραφικό χαρτί inkjet μπορεί να μεταφερθεί στο φως - το ευαίσθητο σε φωτογραφικό χαρτί για εκτυπώσεις ταινιών πρέπει να επεξεργαστεί στο σκοτεινό δωμάτιο.
Οι εκτυπώσεις μπορούν να γίνουν είτε τοποθετώντας λωρίδες φιλμ απευθείας σε χαρτί ευαίσθητο στη φωτογραφία (ακούσατε ποτέ τον όρο φύλλο επαφής ;) ή χρησιμοποιώντας ένα μεγεθυντικός , που είναι βασικά ένα είδος προβολέα που μπορεί να ρίξει φως μέσω αρνητικών για τη δημιουργία μεγεθυσμένων εικόνων. Σε κάθε περίπτωση, το φωτογραφικό χαρτί εκτίθεται στο φως, με την μεμβράνη να εμποδίζει τμήματα του φωτός και να εκθέτει άλλα, και, στην περίπτωση έγχρωμης μεμβράνης, να αλλάζει το μήκος κύματος (χρώμα) του λευκού φωτός της έκθεσης.
Από εκεί, το φωτογραφικό χαρτί έχει τη δική του λανθάνουσα εικόνα και αναπτύσσεται με τον ίδιο ή περισσότερο τρόπο με τις ταινίες, καθώς η χημεία είναι κάπως παρόμοια. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι ασπρόμαυροι ή χρωματικοί τόνοι εμφανίζονται από την έκθεση όταν αναπτύσσονται, ενώ οι μεμβράνες ξεπλένονται με διαφάνεια όταν αναπτύσσονται τα εκτεθειμένα μέρη. Αυτή είναι η κύρια διαφορά μεταξύ των εικόνων σε φωτογραφικό χαρτί και σε ταινίες - το φωτογραφικό χαρτί σας δίνει την οριστικοποιημένη, νατουραλιστική εικόνα σας.
Δημιουργία εμπλουτισμένων εικόνων με διαδικασίες βασισμένες σε φιλμ
Έχοντας χρόνια να αναπτύξουν τεχνικές, νέα χημεία και τεχνολογία, οι φωτογράφοι έχουν αποκτήσει πολύ δεξιότητα στη δημιουργία δυναμικών και πλούσιων εικόνων με αυτές τις διαδικασίες - οι περισσότερες από τις οποίες μπορεί να φαίνονται σχεδόν άσκοπα περίπλοκο για τους σύγχρονους φωτογράφους στυλ-point-and-shoot. Αυτές οι τεχνικές λήψης εικόνων, στα χέρια εξειδικευμένων εκτυπωτών και προγραμματιστών, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πλούσιες, καταπληκτικές εικόνες, καθώς και να αντισταθμίσουν πολλά προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν κατά τη λήψη. Έχετε υπερβάλει τις λήψεις σας; Δοκιμάστε να αποεκθέσετε την ταινία σας. Είναι η λεπτομέρεια στις επισημάνσεις σας ξεθωριασμένη και λεπτή; Φτιάξτε σαν Ansel Adams και αποφύγετε και κάψτε για να δημιουργήσετε καλύτερες στιγμές και σκιές
Οι φωτογράφοι ταινιών μπορεί να έχουν μια πολύπλοκη, δύσκολη μέθοδο σε σύγκριση με τη λήψη με ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και την εκτύπωση από το Photoshop. Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί καλλιτέχνες που πιθανότατα δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ την ταινία, ή ίσως εκείνοι που δεν θα λειτουργήσουν ποτέ αποκλειστικά στην ψηφιακή. Η ταινία, με όλες τις προκλήσεις της, εξακολουθεί να προσφέρει στους καλλιτέχνες όλα τα εργαλεία και τις μεθόδους που χρειάζονται για να δημιουργήσουν εξαιρετική, υψηλής ποιότητας φωτογραφική εργασία. Το Film παρέχει επίσης στους φωτογράφους τα εργαλεία για την επίλυση περισσότερων λεπτομερειών από όλες τις εκτός από τις πιο προηγμένες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές υψηλής ανάλυσης. Έτσι, προς το παρόν, η ταινία παραμένει ως έγκυρο, πλούσιο μέσο για φωτογραφία.
Συντελεστές εικόνας: Κάμερα ταινιών από e20ci , διαθέσιμο στο Creative Commons . Νέο DSLR από Marcel030NL , διαθέσιμο στο Creative Commons . Δοχεία ταινιών από Ρούμπιν 110 , διαθέσιμο στο Creative Commons . Kodak Kodachrome 64 από Ουίσκι , διαθέσιμο στο Creative Commons . Μπάνιο Darkroom By Τζούκα Βούκοκο , διαθέσιμο στο Creative Commons . Darkroom BW από Τζαν , διαθέσιμο στο Creative Commons . DIY Darkroom By Ματ Κόβαλ , διαθέσιμο στο Creative Commons . Επικοινωνία με το Φύλλο Ένα έως GIRLintheCAFE , διαθέσιμο στο Creative Commons . Darkroom Εκτυπώσεις από Ξημ Ο’Κόννελλ , διαθέσιμο στο Creative Commons .
