Wystarczy spojrzeć na listę rozdzielczości monitorów, by zauważyć pewien wzorzec: wiele rozdzielczości pionowych, szczególnie tych dotyczących gier lub wyświetlaczy multimedialnych, to wielokrotności 360 (720, 1080, 1440 itd.). walizka? Czy jest to arbitralne, czy działa coś więcej?
Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi jest dostępna dzięki uprzejmości SuperUser - części Stack Exchange, grupy witryn internetowych z pytaniami i odpowiedziami.
Pytanie
Czytnik SuperUser Trojandestroy niedawno zauważył coś na temat jego interfejsu wyświetlania i potrzebuje odpowiedzi:
YouTube niedawno dodał funkcję 1440p i po raz pierwszy zdałem sobie sprawę, że wszystkie (większość?) Rozdzielczości pionowe to wielokrotności 360.
Czy to tylko dlatego, że najmniejsza wspólna rozdzielczość to 480 × 360 i wygodne jest używanie wielokrotności? (Nie ma wątpliwości, że wielokrotności są wygodne.) I / lub czy była to pierwsza widoczna / dogodna rozdzielczość, więc sprzęt (telewizory, monitory itp.) Rozwijał się z myślą o 360 stopniach?
Idąc dalej, dlaczego nie mieć rozdzielczości kwadratowej? Albo coś niezwykłego? (Zakładając, że zwykle jest to widoczne). Czy to tylko przyjemna dla oka sytuacja?
Dlaczego więc wyświetlacz ma być wielokrotnością 360?
Odpowiedź
Współautor SuperUser, User26129, oferuje nam nie tylko odpowiedź na pytanie, dlaczego istnieje wzór numeryczny, ale także historię projektowania ekranu w tym procesie:
W porządku, jest tu kilka pytań i wiele czynników. Rezolucje to naprawdę interesująca dziedzina marketingu spotkań psychooptyków.
Po pierwsze, dlaczego pionowe rozdzielczości na youtube są wielokrotnościami 360. Jest to oczywiście po prostu arbitralne, nie ma prawdziwego powodu, dla którego tak jest. Powodem jest to, że rozdzielczość tutaj nie jest czynnikiem ograniczającym dla filmów z YouTube - przepustowość tak. Youtube musi ponownie zakodować każdy film, który jest przesyłany kilka razy, i stara się wykorzystać jak najmniej formatów / szybkości transmisji / rozdzielczości ponownego kodowania, aby objąć wszystkie różne przypadki użycia. W przypadku urządzeń mobilnych o niskiej rozdzielczości mają one 360 × 240, w przypadku telefonów komórkowych o wyższej rozdzielczości jest to 480p, a dla tłumu komputerów jest to 360p dla telefonów stacjonarnych 2xISDN / wielu użytkowników, 720p dla DSL i 1080p dla szybszego internetu. Przez pewien czas istniały inne kodeki niż h.264, ale są one powoli wycofywane z h.264, który zasadniczo „wygrał” wojnę formatową, a wszystkie komputery zostały wyposażone w sprzętowe kodeki do tego celu.
Teraz jest też kilka interesujących psychooptyków. Jak powiedziałem: rozdzielczość to nie wszystko. 720p z naprawdę silną kompresją może i będzie wyglądać gorzej niż 240p przy bardzo wysokiej przepływności. Ale z drugiej strony spektrum: rzucanie większej liczby bitów w określonej rozdzielczości nie sprawia, że w magiczny sposób jest lepiej poza pewien punkt. Jest tu optimum, które oczywiście zależy zarówno od rozdzielczości, jak i kodeka. Ogólnie: optymalna szybkość transmisji bitów jest faktycznie proporcjonalna do rozdzielczości.
Więc następne pytanie brzmi: jakie kroki w celu rozwiązania problemu mają sens? Najwyraźniej ludzie potrzebują około dwukrotnego wzrostu rozdzielczości, aby naprawdę zobaczyć (i preferować) wyraźną różnicę. Cokolwiek mniej niż to, a wiele osób po prostu nie będzie zawracać sobie głowy wyższymi przepływnościami, woleliby raczej używać swojej przepustowości do innych rzeczy. Zostało to zbadane dość dawno temu i jest głównym powodem, dla którego przeszliśmy z 720 × 576 (415kpix) do 1280 × 720 (922kpix), a następnie ponownie z 1280 × 720 do 1920 × 1080 (2MP). Rzeczy pomiędzy nie są realnym celem optymalizacji. I znowu 1440P to około 3,7 MP, kolejny ~ 2x wzrost w porównaniu z HD. Tam zobaczysz różnicę. 4K to następny krok.
Następna jest magiczna liczba 360 pikseli w pionie. W rzeczywistości magiczna liczba to 120 lub 128. Obecnie wszystkie rozdzielczości są pewnego rodzaju wielokrotnością 120 pikseli, a kiedyś były wielokrotnościami 128. To jest coś, co właśnie wyrosło z branży paneli LCD. Panele LCD wykorzystują tak zwane sterowniki liniowe, małe chipy umieszczone po bokach ekranu LCD, które kontrolują jasność każdego subpikseli. Ponieważ historycznie, z powodów, których nie jestem pewien na pewno, prawdopodobnie z ograniczeniami pamięci, te wielokrotności 128 lub wielokrotność 120 rozdzielczości już istniały, standardowe sterowniki liniowe w branży stały się sterownikami z 360 wyjściami liniowymi (1 na subpiksel) . Gdybyś zburzył swój ekran 1920 × 1080, postawiłbym pieniądze na to, że jest 16 przetworników liniowych na górze / dole i 9 po jednej z boków. O, hej, to jest 16: 9. Zgadnij, jak oczywisty był wybór rozdzielczości, gdy „wynaleziono” 16: 9.
Następnie pojawia się kwestia proporcji. To naprawdę zupełnie inna dziedzina psychologii, ale sprowadza się to do tego, że historycznie ludzie wierzyli i mierzyli, że mamy coś w rodzaju szerokoekranowego spojrzenia na świat. Naturalnie, ludzie wierzyli, że najbardziej naturalną reprezentacją danych na ekranie będzie widok szerokoekranowy i to właśnie stąd wzięła się wielka anamorficzna rewolucja lat 60., kiedy filmy były kręcone w coraz szerszych proporcjach.
Od tego czasu ten rodzaj wiedzy został dopracowany iw większości zdemaskowany. Tak, mamy widok szerokokątny, ale obszar, w którym faktycznie możemy widzieć ostro - środek naszego pola widzenia - jest dość okrągły. Lekko eliptyczny i zgnieciony, ale nie bardziej niż około 4: 3 lub 3: 2. Tak więc do szczegółowego oglądania, na przykład do czytania tekstu na ekranie, możesz wykorzystać większość swojej szczegółowej wizji, używając ekranu prawie kwadratowego, trochę jak ekrany do połowy 2000 roku.
Jednak znowu nie tak przyjął marketing. W dawnych czasach komputery były używane głównie do produktywności i szczegółowej pracy, ale wraz z rozwojem komputera jako urządzenia do konsumpcji mediów, ludzie niekoniecznie używali ich do pracy przez większość czasu. Używali go do oglądania treści medialnych: filmów, seriali telewizyjnych i zdjęć. W przypadku tego rodzaju oglądania największy „współczynnik immersji” uzyskuje się, gdy ekran wypełnia jak najwięcej pola widzenia (w tym widzenia peryferyjnego). Co oznacza panoramiczny.
Ale jest jeszcze więcej marketingu. Kiedy praca nad szczegółami była nadal ważnym czynnikiem, ludziom zależało na rozdzielczości. Jak najwięcej pikseli na ekranie. SGI sprzedawało kineskopy prawie 4K! Najbardziej optymalnym sposobem uzyskania maksymalnej liczby pikseli ze szklanego podłoża jest wycięcie go tak, jak to tylko możliwe. Ekrany 1: 1 lub 4: 3 mają najwięcej pikseli na cal po przekątnej. Jednak wraz z coraz większą konsumpcją wyświetlaczy ważniejszy stał się rozmiar w calach, a nie liczba pikseli. A to zupełnie inny cel optymalizacji. Aby uzyskać jak największą przekątną cali z podłoża, należy ustawić jak najszerszy ekran. Najpierw mamy 16:10, potem 16: 9 i byli umiarkowanie odnoszący sukcesy producenci paneli produkujący ekrany 22: 9 i 2: 1 (jak Philips). Mimo że gęstość pikseli i rozdzielczość bezwzględna spadały przez kilka lat, rozmiary w calach wzrosły i to się sprzedało. Po co kupować 19 ″ 1280 × 1024, skoro można kupić 21 ″ 1366 × 768? Ech…
Myślę, że obejmuje wszystkie główne aspekty tutaj. Oczywiście jest więcej; Ograniczenia przepustowości HDMI, DVI, DP i oczywiście VGA odegrały pewną rolę, a jeśli wrócimy do czasów sprzed 2000 roku, pamięć graficzna, przepustowość w komputerze i po prostu ograniczenia dostępnych na rynku RAMDACów odegrały ważną rolę. Ale do dzisiejszych rozważań to wszystko, co musisz wiedzieć.
Masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych zaawansowanych technicznie użytkowników Stack Exchange? Sprawdź cały wątek dyskusji tutaj .
