Ακριβώς επειδή το παλιό σας σύστημα ψυχαγωγίας Nintendo είναι ζωντανό και δεν σημαίνει ότι μπορεί να παίξει ωραία με τη σύγχρονη τεχνολογία. Σήμερα διερευνούμε γιατί το κλασικό αξεσουάρ ελαφρού όπλου για το NES δεν έκανε το άλμα στον 21ο αιώνα.
Αγαπητέ How-To Geek,
Αυτό πιθανότατα δεν πρόκειται να είναι η πιο σοβαρή ερώτηση που παίρνετε σήμερα, αλλά ψάχνω για μια σοβαρή geeky απάντηση: γιατί δεν θα δουλέψει το Nintendo zapper μου στην HDTV μου; Τράβηξα το παλιό μου NES από το χώρο αποθήκευσης για να παίξω μερικά κλασικά και αποφάσισα να ξεκινήσω με την πρώτη κασέτα, το σύνθετο Super Mario Bros./Duck Hunt one. Τα Super Mario Bros. λειτουργούν καλά (αν και ο άνθρωπος φαίνεται ότι τα γραφικά φαίνονται μπλοκαρισμένα και περίεργα σε μια μεγάλη HDTV), αλλά το Duck Hunt δεν λειτουργεί καθόλου. Το παιχνίδι φορτώνεται, μπορείτε να το ξεκινήσετε, αλλά δεν μπορείτε να πυροβολήσετε πάπιες. Όχι ένα.
Ήμουν πεπεισμένος ότι το zapper ήταν σπασμένο, αλλά στη συνέχεια έβαλα το NES και το zapper σε μια παλιά τηλεοπτική τηλεόραση της δεκαετίας του 1990 στο γκαράζ μου και, ας δούμε, το zapper λειτουργεί! Από τη μικρή μου δοκιμή, γνωρίζω αρκετά για να πω ότι το ζήτημα φαίνεται να είναι ζήτημα CRT εναντίον HDTV, αλλά δεν έχω ιδέα γιατί. Ποια είναι η υπόθεση? Γιατί δεν λειτουργεί το zapper σε νεότερες τηλεοράσεις;
Με εκτιμιση,
Ρετρό τυχερά παιχνίδια
Ενώ διασκεδάζουμε να απαντάμε σχεδόν σε κάθε ερώτηση που έρχεται στο γραφείο μας (δεν καταλήγετε στο How-To Geek εάν δεν σας αρέσει πώς λειτουργεί η δουλειά, τελικά), αγαπάμε πραγματικά ερωτήσεις όπως αυτή: geeky ερώτηση για για χάρη της geeky έρευνας.
Αρχικά, ας ξαναπροσδιορίσουμε την ερώτηση ελαφρώς, ώστε να χρησιμοποιούμε πιο ακριβείς όρους Το πρόβλημα που ανακαλύψατε δεν αφορά τη διαφορά μεταξύ CRT και HDTV (επειδή υπήρχαν, τις πρώτες μέρες, καταναλωτικές HDTV που βασίζονται στην τεχνολογία CRT). Δεν πρόκειται για ανάλυση, αλλά για το πώς αποδίδεται η οθόνη. Για να το πλαισιώσετε με μεγαλύτερη ακρίβεια θα ήταν να πούμε ότι αφορά τη διαφορά μεταξύ CRT / αναλογικού βίντεο και LCD / ψηφιακού βίντεο.
Πριν όμως εξετάσουμε τον πυρήνα του ζητήματος, ας δούμε πώς λειτουργεί το Zapper και αλληλεπιδρά με το NES και την τηλεόραση. Πολλοί άνθρωποι, και σίγουρα τα περισσότερα από τα παιδιά που έπαιξαν το NES την ημέρα, είχαν την εντύπωση ότι το Zapper πυροβόλησε κάτι προς την τηλεόραση, σαν ένα τηλεχειριστήριο που στέλνει ένα σήμα σε μια τηλεόραση. Το Zapper δεν κάνει τίποτα τέτοιο (και τι ακριβώς στην τηλεόραση θα μπορούσε να λάβει το σήμα και να το στείλει στο NES;). Η μόνη σύνδεση μεταξύ του Zapper και του NES είναι το καλώδιο, και για καλό λόγο. Το Zapper δεν είναι τόσο όπλο όσο είναι ένας αισθητήρας, ένας πολύ απλός αισθητήρας φωτός. Το Zapper δεν τραβάει τίποτα, ανιχνεύει μοτίβα φωτός στην οθόνη μπροστά του. Αυτό ισχύει για όλα τα αξεσουάρ για όλα τα συστήματα βιντεοπαιχνιδιών της εποχής (και πριν από αυτό). Ήταν όλοι απλοί αισθητήρες φωτός που στεγαζόταν σε απατηλά θήκες όπλου.
Αυτό σημαίνει ότι το Zapper παρακολουθούσε ενεργά όλες αυτές τις πάπιες στην οθόνη με χειρουργική ακρίβεια; Μετά βίας. Οι σχεδιαστές της Nintendo βρήκαν έναν πολύ έξυπνο τρόπο για να διασφαλίσουν ότι ο απλός αισθητήρας στο Zapper θα μπορούσε να διατηρηθεί. Κάθε φορά που ένας παίκτης τραβάει τη σκανδάλη στο Zapper, η οθόνη θα (για μόλις ένα κλάσμα ένα δευτερόλεπτο) αναβοσβήνει μαύρο με ένα μεγάλο λευκό πλαίσιο στόχευσης πάνω από όλα στην οθόνη που ήταν έγκυρος στόχος (όπως οι πάπιες). Επανέλαβε τη διαδικασία, όλα μέσα σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου, για κάθε διαθέσιμο στόχο στην οθόνη.
Ενώ ο παίκτης είδε μια οθόνη σαν αυτή όλη την ώρα:
Το zapper, σε κάθε πρέσα σκανδάλης, είδε κάτι τέτοιο:
Σε αυτό το σύντομο φλας, το οποίο ήταν αόρατο ο χρήστης, το όπλο θα καθορίσει εάν ένας ή περισσότεροι από τους στόχους ήταν στο κέντρο της ζώνης επιτυχίας του Zapper. Αν το κουτί ήταν αρκετά κεντραρισμένο, θα μετρήθηκε ως χτύπημα. Εάν το πλαίσιο στόχευσης ήταν έξω από την κεντρική ζώνη, ήταν μια απώλεια. Ήταν ένας πολύ έξυπνος τρόπος αντιμετώπισης των περιορισμών του υλικού και παροχής ρευστής εμπειρίας χρήστη.
Δυστυχώς, παρά το ότι ήταν έξυπνο, εξαρτάται πολύ από το υλικό. Όπως και οι πρώτοι σχεδιαστές βιντεοπαιχνιδιών PC χρησιμοποίησαν ιδιορρυθμίες υλικού για να βοηθήσουν στην κατασκευή των παιχνιδιών τους (όπως η γνώση της ταχύτητας ρολογιού της πλατφόρμας στην οποία εργάζονταν ήταν σταθερή και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον χρόνο εκδηλώσεων εντός του παιχνιδιού), η Nintendo και άλλες εταιρείες πρώιμων παιχνιδιών βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στις ιδιαιτερότητες των οθονών CRT και των αντίστοιχων προτύπων οθόνης τους. Συγκεκριμένα, στην περίπτωση του Zapper, ο μηχανισμός εξαρτάται πλήρως από τα χαρακτηριστικά της οθόνης CRT.
Πρώτον, απαιτεί εξαιρετικά ακριβή χρονισμό μεταξύ της ώθησης σκανδάλης στο Zapper και της απόκρισης στην οθόνη. Ακόμη και η παραμικρή διαφορά (και μιλάμε χιλιοστά του δευτερολέπτου εδώ) μεταξύ του σήματος που αποστέλλεται στο NES και του σήματος που εμφανίζεται στην οθόνη μπορεί να το πετάξει. Η αρχική ακολουθία χρονισμού βασίστηκε στον πολύ αξιόπιστο χρόνο απόκρισης ενός CRT συνδεδεμένου με το αναλογικό σήμα NES. Είτε η παλιά τηλεόραση με σωλήνα ήταν μεγάλη, μικρή, αιχμής ή 10 ετών, η ταχύτητα του σήματος μέσω του προτύπου οθόνης CRT ήταν αξιόπιστη. Αντίθετα, η καθυστέρηση στα σύγχρονα ψηφιακά σύνολα δεν είναι αξιόπιστη και δεν είναι η ίδια με την παλιά σταθερή καθυστέρηση στο σύστημα CRT. Τώρα, αυτό δεν έχει σημασία στις περισσότερες περιπτώσεις. Εάν έχετε συνδέσει το παλιό σας βίντεο με το ομοαξονικό βύσμα στη νέα οθόνη LCD, δεν έχει σημασία ούτε εάν ο ήχος και το βίντεο καθυστερήσουν κατά 800 χιλιοστά του δευτερολέπτου επειδή δεν θα το ξέρατε ποτέ (ο ήχος και το βίντεο θα έπαιζαν συγχρονισμένα και δεν θα έχετε απολύτως κανένα τρόπο να γνωρίζετε ότι η όλη διαδικασία καθυστέρησε με ένα κλάσμα του δευτερολέπτου). Ωστόσο, αυτός ο λανθάνων χρόνος καταστρέφει εντελώς την επικοινωνία μεταξύ του Zapper, του NES και των συμβάντων στην οθόνη.
Αυτός ο εξαιρετικά ακριβής συγχρονισμός ήταν δυνατός (και συνεπής) επειδή οι σχεδιαστές της Nintendo μπορούσαν να βασίζονται στον ρυθμό ανανέωσης του CRT που είναι συνεπής. Οι οθόνες CRT χρησιμοποιούν ένα όπλο ηλεκτρονίων για να ενεργοποιήσουν τους φωσφόρους στην οθόνη που κρύβονται πίσω από το γυαλί οθόνης. Αυτό το πιστόλι σαρώνει την οθόνη από πάνω προς τα κάτω σε πολύ αξιόπιστη συχνότητα. Ακόμα κι αν συμβαίνει γρηγορότερα από ό, τι μπορεί να ανιχνεύσει το ανθρώπινο μάτι, κάθε πλαίσιο κάθε βιντεοπαιχνιδιού ή τηλεοπτικής εκπομπής εμφανίζεται σαν κάποιο υπερκινητικό ρομπότ να το σχεδιάζει γραμμή προς γραμμή από πάνω προς τα κάτω.
Αντίθετα, οι σύγχρονες ψηφιακές οθόνες κάνουν όλες τις αλλαγές ταυτόχρονα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σύγχρονες τηλεοράσεις δεν έχουν προοδευτικό και αλληλένδετο βίντεο (επειδή σίγουρα το κάνουν), αλλά οι γραμμές δεν αποδίδονται μία τη φορά (όσο γρήγορα). Εμφανίζονται ταυτόχρονα στα αντίστοιχα πρότυπα. Όσον αφορά το γιατί αυτό έχει σημασία για το Zapper, το λογισμικό που οδηγεί τον αλγόριθμο ανίχνευσης του Zapper ανάγκες αυτή η ανανέωση γραμμής προς γραμμή για να τραβήξει τα κόλπα χρονισμού που καθιστούν δυνατή την εμφάνιση 5 παπιών στην οθόνη και την επιτυχή ανίχνευση επιτυχίας όλα εντός 500 χιλιοστών του δευτερολέπτου.
Χωρίς τον πολύ συγκεκριμένο και σκληρό κωδικό που παρέχεται από την οθόνη CRT, το Duck Hunt (ή οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι με βάση το Zapper της εποχής) απλά δεν θα λειτουργήσει.
Ενώ αυτό είναι απογοητευτικό, γνωρίζουμε, υπάρχει μια ανοδική. Τα premium σετ σωληνώσεων του προηγούμενου έτους, αυτά τα σύνολα Sony τελευταίας τεχνολογίας για παράδειγμα, που κοστίζουν $ $$ $ τώρα μπορούν να βρεθούν καθισμένα σε κράσπεδα κατά τις ηλεκτρονικές ημέρες ανακύκλωσης και να συλλέγουν σκόνη στο πίσω μέρος των καταστημάτων από δεύτερο χέρι. Αν είστε σοβαροί για τα ρετρό παιχνίδια, μπορείτε να πάρετε CRT υψηλής ποιότητας ορισμού για πένες στο δολάριο.
Έχετε μια πιεστική τεχνολογική ερώτηση, μεγάλη ή μικρή; Στείλτε μας ένα email στο [email protected] και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να το απαντήσουμε.
