Większość z nas jest winna wybiegu przy ustawieniach „auto” aparatu cyfrowego. Ale dzięki kilku szybkim lekcjom na temat podstawowych elementów właściwej ekspozycji, możesz dowiedzieć się, jak być skuteczniejszym fotografem, z nim lub bez niego.
Fotografia, jak dowiedzieliśmy się z ostatniej części „Photography with How-To Geek”, polega na świetle. Tym razem dowiemy się więcej o różnych elementach procesu tworzenia prawidłowo naświetlonego obrazu, abyś mógł lepiej zrozumieć działanie ustawień automatycznych lub jeszcze lepiej zrozumieć, jak uzyskać te wyniki za pomocą własnych ustawień ręcznych .
Co to jest ekspozycja?
Z grubsza zdefiniowane, ekspozycja ma miejsce, gdy materiał światłoczuły jest wprowadzany do źródła światła. Może to być na krótko, w przypadku migawek SLR, które otwierają się i zamykają w ciągu sekundy, lub przez długi czas, w przypadku kamer otworkowych, które używają mniej wrażliwych na światło klisz. Światło rejestruje to, co „widzi” aparat, a kontrolowanie tego światła i reagowanie na nie to dobra praca fotografa.
Głównym sposobem, w jaki to się robi, jest wykorzystanie tych głównych elementów ekspozycji - najbardziej oczywistych sposobów kontrolowania światła padającego na czujnik aparatu cyfrowego. Przyjrzyjmy się pokrótce tym elementom sterującym i sposobom ich wykorzystania na swoją korzyść.
ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna)
To nie jest literówka - ISO nie jest akronimem tych trzech słów, a raczej pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „równy”. ISO to ogólnoświatowa organizacja pozarządowa, która wyznacza standardy na całym świecie. Są najbardziej znane dzięki dwóm powszechnym standardom: typowi plików ISO dla obrazów CD oraz standardom światłoczułości kliszy fotograficznej i czujników światła.
Światłoczułość jest tak często określana jako ISO, że wielu fotografów nie zna tego inaczej niż. ISO to liczba, od 50 do 3200 w popularnych aparatach cyfrowych, która określa, ile światła potrzeba, aby uzyskać właściwą ekspozycję. Niskie liczby można określić jako powolny ustawienia i wymagają więcej światła lub dłuższych czasów naświetlania do zarejestrowania obrazu. Wraz ze wzrostem wartości ISO wzrasta czułość - wyższa czułość ISO oznacza, że możesz robić zdjęcia obiektów, które poruszają się szybciej bez rozmycia, używając niesamowicie krótkich czasów otwarcia migawki, aby uchwycić skrzydła kolibra i inne szybko poruszające się obiekty.
Właśnie z tego powodu ustawienia wysokiej liczby ISO są określane jako „szybkie”. Normalny czas otwarcia migawki przy bardzo dużej czułości ISO, np. 3200, zmieniłby „normalną” scenę oświetloną słońcem w jasne, prawie całkowicie białe zdjęcie. Przy ręcznym dostosowywaniu czułości ISO wymagana jest równowaga i ostrożna przezorność, a istnieje wiele kompromisów. Na przykład wiele sytuacji przy słabym oświetleniu wymaga szybszych ustawień ISO, aby zamienić niewielkie ilości światła w przyzwoity obraz. Jednak wysokie ustawienia ISO często prowadzą do ziarnistych obrazów, zarówno na kliszy, jak iw fotografii cyfrowej. Najlepsze możliwe szczegóły uzyskuje się przy niższych ustawieniach ISO - jest to również najlepszy sposób zwalczania wspomnianej wcześniej tekstury ziarna.
ISO mierzy się w „ przystanki, ”Każda iteracja dwukrotnie bardziej wrażliwa na światło niż poprzednia. Czułość ISO 50 jest o połowę mniejsza niż czułość ISO 100, a czułość 200 jest dwukrotnie większa niż czułość ISO 100. W tej wielokrotności występują również standardowe liczby: ISO 50, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200 itd.
Czas otwarcia migawki, czyli długość ekspozycji
Podczas gdy „wrażliwość na światło” jest bardziej abstrakcyjnym pojęciem, czas otwarcia migawki jest znacznie bardziej namacalnym pojęciem, które otacza twój umysł. Podstawową koncepcją jest to, ile sekund (lub najprawdopodobniej frakcje sekundy) światłoczuły materiał jest wystawiony na działanie światła. Podobnie jak ISO, czas otwarcia migawki można podzielić na przystanki , każdy różni się od poprzedniego o współczynnik dwa. Na przykład 1 sekunda przepuszcza dwa razy więcej światła niż 1/2 sekundy, a 1/8 przepuszcza połowę światła, na które pozwala 1/4 sekundy.
Czasy migawki są dziwne - mniej uporządkowane w porównaniu z liczbami ISO, a typowe ustawienia standardowe są podzielone na ułamki wydać się trochę wyłączenia: 1 sek., 1/2 sek., 1/4 sek., 1/8 sek., 1/15 sek., 1/30 sek., 1/60 sek., 1/125 sek., 1/250 sek., 1/500 sek. i 1/1000 sek. Każdy przystanek, jak powiedziano, różni się mniej więcej dwukrotnie od ostatniego lub następnego.
Dostosuj czas otwarcia migawki na podstawie szybkości obiektów w scenie lub stabilności mocowania aparatu. Możliwość fotografowania szybko poruszających się obiektów bez rozmycia nazywana jest zatrzymanie akcji , a odpowiednio ustawione czasy otwarcia migawki pomogą Ci to osiągnąć. Zgodnie z ogólną zasadą, krótsze czasy otwarcia migawki (od 1/250 s do 1/60 s) pozwalają na fotografowanie w ruchu z ręki, podczas gdy wszystko, co wolniejsze, może wymagać statywu, aby zwalczyć rozmycie. Wszelkie długie ekspozycje trwające 1 sekundę + będą wymagały statywu lub mocnego uchwytu, aby robić zdjęcia bez rozmycia.
Przysłona (robi to, co musi, ponieważ może)
Krótko omówione w nasz ostatni artykuł „Photography with How-To Geek” , apertura soczewki jest podobna do źrenicy oka. Posiada ustawienia słabego oświetlenia, aby zebrać dużo światła, i ustawienia jasnego oświetlenia, aby zablokować wszystko oprócz niezbędnej ilości. Podobnie jak czas otwarcia migawki i ustawienia ISO, przysłony mają regularne stopnie, z których każdy jest dwukrotnie inny. Wiele aparatów będzie miało ustawienia pół i ćwiartki, ale ogólnie przyjęte kropki to f / 1, f / 1.4, f / 2, f / 2.8, f / 4, f / 5.6, f / 8, f / 11, f / 16, f / 22 itd. Wraz ze wzrostem liczby blokowane jest więcej światła, im mocniejsza jest przysłona, im mniejsza staje się liczba do podziału.
Jednym z interesujących produktów ubocznych mniejszych ustawień przysłony jest to, że głębia ostrości zwiększa się wraz ze zmniejszaniem się przysłony. Mówiąc najprościej, głębia ostrości to ilość fotografowanych obiektów oddalających się w przestrzeni, na których można z powodzeniem ustawić ostrość. Zwiększenie liczby przysłony pozwoli ci zachować coraz większą ostrość obiektu podczas fotografowania. Na przykład, kamery otworkowe mają prawie nieskończoną głębię ostrości, ponieważ mają najmniejszą z możliwych apertur - dosłownie otworkową. Mniejsze apertury zmniejszają ilość ugiętego światła wpadającego do czujnika, umożliwiając uzyskanie większej głębi ostrości.
Temperatura barwowa i balans bieli
Oprócz tych trzech elementów sterujących przekonasz się, że jakość światła, w którym fotografujesz, może drastycznie wpłynąć na ostateczny obraz, który tworzysz. To, co może być najważniejszą cechą światła poza intensywnością, to „ Temperatura koloru . ” Rzadko się zdarza, aby napotkane oświetlenie rzucało czerwone, zielone i niebieskie widma światła w równych ilościach, aby wytworzyć idealnie zbalansowane, w 100% białe światło. Najczęściej zobaczysz żarówki, które skłaniają się ku temu lub innemu kolorowi - to właśnie rozumiemy przez tak zwaną temperaturę barwową.
Temperaturę barwową mierzy się w stopniach za pomocą Skala Kelvina , standardowa skala używana w fizyce do mierzenia gwiazd, pożarów, gorącej lawy i innych niesamowicie gorących obiektów według ich koloru. W przeciwieństwie do tradycyjnych żarówek dosłownie palą się w temperaturze 3000 kelwinów, emitują światło o jakości podobnej do obiektów, które palą się w tej temperaturze, dlatego przyjęto notację do oznaczania i kategoryzowania jakości światła z różnych popularnych źródeł.
Niższe temperatury, w zakresie 1700 K, mają tendencję do palenia się od czerwonego do czerwono-pomarańczowego. Mogą to być zachody słońca przy naturalnym świetle i światło ogniska. Światło o cieplejszej temperaturze, takie jak standardowa, miękka biała żarówka w domu, pali się w okolicach 3000K i jest często oznaczone na opakowaniu. Wraz ze wzrostem temperatury światło staje się bielsze (czysta biel w zakresie 3500-4100K), a wyższe temperatury zmierzają w kierunku bardziej niebieskiego światła. W przeciwieństwie do naszego zwykłego postrzegania kolorów „chłodnych” w porównaniu z kolorami „ciepłymi”, najgorętsze temperatury w skali Kelvina (powiedzmy 9000 K) rzucają „najchłodniejsze” światło. Zawsze możesz pomyśleć o lekcjach wyniesionych z astronomii - czerwone i żółte gwiazdy świecą chłodniej niż gwiazdy niebieskie.
Jest to ważne, ponieważ aparat jest wrażliwy na te wszystkie subtelne zmiany kolorów. Twoje oko nie jest zbyt dobre w ich wyłapywaniu, ale czujnik aparatu zmieni kolor na niebieski lub żółty w ułamku sekundy, jeśli nie zostanie zrobiony w odpowiedniej temperaturze barwowej. Większość nowoczesnych aparatów ma ustawienia „Balansu bieli”. Mają one ustawienie „Automatycznego balansu bieli” lub AWB, które jest ogólnie całkiem dobre, ale czasami może być złe. Istnieje wiele sposobów mierzenia barwy światła, w tym mierniki światła w aparacie, ale najlepszym sposobem rozwiązania problemów z balansem bieli jest po prostu nagrywać w pliku raw aparatu , który działa niezależnie od balansu bieli, przechwytując surowe dane ze światła i umożliwiając dostosowanie temperatury barwowej / balansu bieli na komputerze długo po wykonaniu zdjęcia.
Te elementy sterujące, używane w różnych kombinacjach, mogą dać drastycznie różne wyniki. Każde ustawienie ma swoje własne kompromisy! Największe sukcesy odniesiesz, jeśli połączysz je, pamiętając o podstawowej zasadzie przystanki- że usunięcie jednej kropki z jednego ustawienia i dodanie jednego do drugiego przyniesie podobne rezultaty, ponieważ pozwalają one na podobną ilość światła i ekspozycji. Innymi słowy, przy ISO 100, czas otwarcia migawki 1/30 s przy f / 8 to mniej więcej taka sama ekspozycja jak przy ISO 100, 1/15, f / 11. Miej to na uwadze podczas fotografowania, a będziesz o krok bliżej do zostania mistrzem fotografa.
Kredyty obrazkowe: Canon Ixus zdemontowany przez www.guigo.eu , dostępne pod Creative Commons . Piękne niebo wg Fotografia autorstwa Shaeree , dostępne pod Creative Commons . Koliber wg Leilund , oba dostępne w ramach Creative Commons . Przysłona wg natashalcd , dostępne pod Creative Commons. Zdjęcie Zety Ophiuchi autorstwa NASA, domena publiczna i dozwolony użytek.
