Do czego służą dyski Windows A: i B:?

TREŚĆ NIENARUSZONA

Dysk C: jest domyślną lokalizacją instalacji w systemie Windows. Jeśli masz napęd CD / DVD na swoim komputerze, prawdopodobnie jest to napęd D: i wszystkie dodatkowe dyski są ustawione w kolejce. A co z dyskami A: i B:?

Zdjęcie autorstwa Michael Holley .

Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi jest dostępna dzięki uprzejmości SuperUser - części Stack Exchange, grupy witryn z pytaniami i odpowiedziami, prowadzonej przez społeczność.

Pytanie

Jeśli jesteś maniakiem pewnego rocznika - nie zaczniemy nazywać lat - odpowiedź na to pytanie jest dla Ciebie oczywista. Jednak dla młodszych maniaków dyski A: i B: zawsze były tajemniczo nieuwzględniane na ich komputerach.

Czytnik SuperUser Linker3000 stawia pytanie:

W systemie Windows masz plik DO: napęd. Wszystko poza tym jest oznaczone następującą literą.

Więc twoja druga jazda to RE: Twoja płyta DVD jest JEST: a jeśli włożysz pamięć USB, stanie się FA: i kolejny dysk SOL: . I tak dalej i tak dalej.

Ale potem, co i gdzie są ZA: i B: ?

Co i gdzie rzeczywiście? Na szczęście mamy kilku doświadczonych maniaków, którzy odpowiedzą na to pytanie.

Odpowiedzi

Zdjęcie autorstwa AJ Batac .

Weteran geek Adam Davis oferuje dogłębne spojrzenie na brakujące litery dysków:

Wczesne komputery typu CP / M i IBM PC nie miały dysku twardego. Miałeś jeden napęd dyskietek i to wszystko. O ile nie wydałeś kolejnego tysiąca dolarów lub więcej na drugą stację dyskietek, twój system się palił! Jeśli masz tylko jeden dysk, często uruchamiano system z jednego dysku, umieszczano drugi dysk z programami i danymi, a następnie uruchamiano program. Po zakończeniu działania programu komputer zażądałby ponownego włożenia dysku rozruchowego, aby można było ponownie użyć wiersza poleceń. Kopiowanie danych z jednego dysku na drugi to seria „Proszę włożyć dysk źródłowy do napędu A:… Proszę włożyć dysk docelowy do napędu A:… Proszę włożyć dysk źródłowy do napędu A:…”

Do czasu, gdy dyski twarde stały się tanie, „drogie” komputery miały zwykle dwa napędy dyskietek (jeden do uruchamiania i uruchamiania typowych programów, drugi do zapisywania danych i uruchamiania określonych programów). Dlatego często płyta główna obsługiwała dwa napędy dyskietek pod stałymi adresami systemowymi. Ponieważ był wbudowany w sprzęt, uważano, że wprowadzenie tego samego wymagania do systemu operacyjnego jest dopuszczalne, a wszelkie dyski twarde dodane do maszyny będą rozpoczynać się od dysku C: i tak dalej.

Podczas przejścia z dysków 5,25 ″ (które w rzeczywistości były fizycznie dyskietkami) na dyski 3,5 ″ (które były zamknięte w twardszej plastikowej powłoce), powszechne było posiadanie obu dysków w jednym systemie i ponownie był on obsługiwany na płycie głównej ze sprzętem iw systemie operacyjnym pod stałymi adresami. Ponieważ w niewielu systemach zabrakło liter dysków, uznano, że rozważenie możliwości ponownego przypisania tych dysków w systemie operacyjnym nie jest ważne, aż do znacznie późniejszego czasu, gdy dyski zostały wyodrębnione wraz z adresami ze względu na standard plug'n'play.

Od tego czasu powstało wiele oprogramowania i niestety wiele z nich spodziewało się długoterminowego przechowywania na dysku C :. Obejmuje to oprogramowanie BIOS, które uruchamia komputer. Nadal można podłączyć dwie dyskietki, uruchomić system DOS 6.1 i używać go tak, jak we wczesnych latach 90-tych, z dyskietkami A i B.

Tak więc głównym powodem uruchomienia dysku twardego w C jest kompatybilność wsteczna. Chociaż system operacyjny do pewnego stopnia wyodrębnił przechowywanie danych, nadal traktuje A i B inaczej, w taki sposób, że pozwala na ich usunięcie z systemu bez zmiany systemu operacyjnego, buforowania ich w inny sposób oraz z powodu wczesnych wirusów traktujących ich sektor rozruchowy z większą ostrożnością niż sektor rozruchowy dysku twardego.

Nick, współpracownik SuperUser, wtrąca się interesującą anegdotą opartą na trzecim akapicie odpowiedzi Adama, który dotyczy przypisywania listów:

Mniej odpowiedzi, bardziej anegdota. W w tym artykule firmy Microsoft , to mówi:

„Możesz przypisać litery od C do Z do każdego napędu w komputerze. A i B są zwykle zarezerwowane dla stacji dyskietek, ale jeśli komputer nie ma stacji dyskietek, możesz przypisać A i B do woluminów .”

Kiedy niedawno zbudowałem nowy komputer z dwoma dyskami wewnętrznymi, jednym dla systemu operacyjnego, a drugim dla danych, pomyślałem, hej !, ustawię mój dysk danych jako „A”. Czułem się zbuntowany, dopóki nie odkryłem, że system Windows nie indeksuje dysków oznaczonych literami A lub B. :(

Zajęło mi trochę czasu, aby dowiedzieć się, w czym tkwi problem, ale znalazłem kilka innych osób, które miały ten sam problem, gdy używali A lub B dla dysku [primary]. Gdy tylko przypisałem temu dyskowi inną literę, system Windows zindeksował dysk. To tyle, jeśli chodzi o bycie buntowniczym.

To tyle, jeśli chodzi o bycie buntowniczym - jeśli chcesz żyć na krawędzi, możesz przypisać dysk z danymi do A: i B:, ale nie dysk rozruchowy.

---

Masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych zaawansowanych technicznie użytkowników Stack Exchange? Sprawdź cały wątek dyskusji tutaj .