Η μονάδα δίσκου C: είναι η προεπιλεγμένη θέση εγκατάστασης για Windows, εάν έχετε μονάδα δίσκου CD / DVD στο μηχάνημά σας, είναι πιθανότατα η μονάδα δίσκου D: και τυχόν πρόσθετες μονάδες δίσκου ευθυγραμμίζονται μετά από αυτό. Τι γίνεται με τους δίσκους A: και B:
Εικόνα από Μάικλ Χόλι .
Η σημερινή συνεδρία Ερωτήσεων & Απαντήσεων μας προσφέρει ευγενική προσφορά του SuperUser - μιας υποδιαίρεσης του Stack Exchange, μιας κοινότητας ομαδοποίησης ιστότοπων Q&A.
Το ερώτημα
Εάν είστε geek ενός συγκεκριμένου vintage - δεν θα αρχίσουμε να ονομάζουμε χρόνια - η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι προφανώς προφανής σε εσάς. Για τους νεότερους geeks, ωστόσο, η μονάδα δίσκου A: και B: δεν ήταν πάντα μυστηριώδης για τους υπολογιστές τους.
Ο αναγνώστης SuperUser Linker3000 θέτει την ερώτηση:
Στα Windows έχετε ένα
ΝΤΟ:οδηγώ. Όλα τα σήματα πέρα από αυτό είναι με το ακόλουθο γράμμα.Έτσι, η δεύτερη μονάδα δίσκου σας είναι
ΡΕ:, το DVD σας είναιΕΙΝΑΙ:και αν βάλετε ένα USB stick γίνεταιΦΑ:και την ακόλουθη μονάδα δίσκουΓ:. Και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής.Αλλά τότε, τι και πού είναι
ΕΝΑ:καιΣΙ:?
Τι και πού, πράγματι; Ευτυχώς, έχουμε κάποιους έμπειρους geeks για να απαντήσουμε στο ερώτημα.
Οι απαντήσεις
Εικόνα από AJ Μπατάκ .
Ο βετεράνος geek Adam Davis προσφέρει μια εις βάθος ματιά στα γράμματα που λείπουν:
Οι πρώτοι υπολογιστές τύπου υπολογιστή CP / M και IBM δεν είχαν σκληρό δίσκο. Είχατε μια δισκέτα, και αυτό ήταν. Αν δεν ξοδέψατε άλλα $ 1k περίπου σε μια δεύτερη μονάδα δισκέτας, τότε το σύστημά σας ήταν καπνιστό! Εάν είχατε μόνο μία μονάδα δίσκου, ήταν σύνηθες να κάνετε εκκίνηση από έναν δίσκο, τοποθετήστε τον στον άλλο δίσκο με τα προγράμματα και τα δεδομένα σας και, στη συνέχεια, εκτελέστε το πρόγραμμα. Μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, ο υπολογιστής θα σας ζητούσε να τοποθετήσετε ξανά το δίσκο εκκίνησης, ώστε να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ξανά τη γραμμή εντολών. Η αντιγραφή δεδομένων από τον ένα δίσκο στον άλλο ήταν μια σειρά "Εισαγάγετε τον δίσκο προέλευσης στη μονάδα δίσκου Α:… Εισαγάγετε τον δίσκο προορισμού στη μονάδα δίσκου Α:… Εισαγάγετε τον δίσκο προέλευσης στη μονάδα δίσκου Α:…"
Μέχρι τη στιγμή που οι σκληροί δίσκοι έγιναν φτηνοί, οι «ακριβοί» υπολογιστές είχαν συνήθως δύο δισκέτες (μία για εκκίνηση και εκτέλεση κοινών προγραμμάτων, μία για αποθήκευση δεδομένων και εκτέλεση συγκεκριμένων προγραμμάτων). Και έτσι ήταν κοινό για το μητρικό υλικό να υποστηρίζει δύο μονάδες δισκέτας σε σταθερές διευθύνσεις συστήματος. Δεδομένου ότι ενσωματώθηκε στο υλικό, θεωρήθηκε ότι η ενσωμάτωση της ίδιας απαίτησης στο λειτουργικό σύστημα ήταν αποδεκτή και ότι τυχόν σκληροί δίσκοι που προστέθηκαν στο μηχάνημα θα ξεκινούσαν με το δίσκο C:
Κατά τη μετάβαση από 5,25 5 δίσκους (που ήταν στην πραγματικότητα, φυσική δισκέτα) σε 3,5 ″ δίσκους (που περιβλήθηκαν σε ένα σκληρότερο πλαστικό κέλυφος) ήταν σύνηθες να υπάρχουν και οι δύο μονάδες δίσκου σε ένα σύστημα και πάλι υποστηρίχθηκε στη μητρική πλακέτα με υλικό και στο λειτουργικό σύστημα σε σταθερές διευθύνσεις. Δεδομένου ότι πολύ λίγα συστήματα δεν είχαν γράμματα μονάδας δίσκου, δεν θεωρήθηκε σημαντικό να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να μεταβιβαστούν αυτές οι μονάδες στο λειτουργικό σύστημα μέχρι πολύ αργότερα, όταν οι δίσκοι αφαιρέθηκαν μαζί με διευθύνσεις λόγω του προτύπου προσθήκης.
Μεγάλο λογισμικό αναπτύχθηκε από τότε, και δυστυχώς μεγάλο μέρος του ανέμενε να δει μακροπρόθεσμη αποθήκευση στη μονάδα δίσκου C: Αυτό περιλαμβάνει το λογισμικό BIOS που εκκινεί τον υπολογιστή. Μπορείτε ακόμα να επισυνάψετε δύο μονάδες δισκέτας, να πραγματοποιήσετε εκκίνηση στο DOS 6.1 και να τις χρησιμοποιήσετε όπως θα κάνατε στις αρχές της δεκαετίας του '90, με τις δισκέτες Α και Β.
Σε μεγάλο βαθμό, ο λόγος για την εκκίνηση του σκληρού δίσκου στο C είναι η συμβατότητα προς τα πίσω. Ενώ το λειτουργικό σύστημα έχει αφαιρέσει την αποθήκευση δεδομένων σε κάποιο βαθμό, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει διαφορετικά τα Α και Β, με τέτοιο τρόπο που τους επιτρέπει να αφαιρεθούν από το σύστημα χωρίς να αλλάξουν το λειτουργικό σύστημα, να τα αποθηκεύσουν διαφορετικά, και λόγω πρώιμων ιών που αντιμετωπίζουν τον τομέα εκκίνησης με περισσότερη προσοχή από τον τομέα εκκίνησης του σκληρού δίσκου.
Ο συντελεστής του SuperUser Nick κτυπάει με ένα ενδιαφέρον ανέκδοτο που χτίζει την τρίτη παράγραφο της απάντησης του Αδάμ που ασχολείται με τις αναθέσεις επιστολών:
Λιγότερη απάντηση, περισσότερο ανέκδοτο. Σε αυτό το άρθρο της Microsoft , λέει:
«Μπορείτε να αντιστοιχίσετε τα γράμματα C έως Z σε κάθε μονάδα δίσκου στον υπολογιστή σας. Τα A και B συνήθως προορίζονται για δισκέτες, αλλά εάν ο υπολογιστής σας δεν διαθέτει δισκέτες, μπορείτε να αντιστοιχίσετε A και B σε τόμους .”
Έτσι, όταν δημιούργησα έναν νέο υπολογιστή πρόσφατα με δύο εσωτερικές μονάδες δίσκου, έναν για το λειτουργικό σύστημα και έναν για δεδομένα, σκέφτηκα, γεια !, Θα κάνω τη μονάδα δεδομένων μου "Α". Ένιωσα όλοι επαναστατικοί μέχρι που ανακάλυψα ότι τα Windows δεν θα ευρετηριάσουν δίσκους με γράμματα A ή B. :(
Μου πήρε αρκετό καιρό για να καταλάβω ποιο ήταν το πρόβλημα, αλλά βρήκα μερικούς άλλους ανθρώπους που υπέστησαν το ίδιο πρόβλημα όταν χρησιμοποίησαν Α ή Β για μια μονάδα [primary]. Μόλις ανέθεσα σε αυτήν τη μονάδα δίσκου ένα διαφορετικό γράμμα, τα παράθυρα ευρετηρίασαν τη μονάδα δίσκου. Τόσο πολύ για να είσαι επαναστάτης.
Τόσο πολύ για να είσαι επαναστατικός - αν θέλετε να ζήσετε στην άκρη μπορείτε να αντιστοιχίσετε μια μονάδα δίσκου δεδομένων σε Α: και Β:, αλλά όχι σε μονάδα εκκίνησης.
Έχετε κάτι να προσθέσετε στην εξήγηση; Ακούστε στα σχόλια. Θέλετε να διαβάσετε περισσότερες απαντήσεις από άλλους χρήστες τεχνολογίας Stack Exchange; Δείτε ολόκληρο το νήμα συζήτησης εδώ .
