Είναι μια τόσο συχνά επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση που είναι σταθερά ενσωματωμένη στην παράδοση nerd: φέρτε έναν μαγνήτη οπουδήποτε κοντά στον πολύτιμο υπολογιστή σας και υποφέρετε τις τρομερές συνέπειες. Αλλά είναι αλήθεια; Ο υπολογιστής σας λειτουργεί με έναν μαγνήτη καινοτομίας μακριά από τον ψηφιακό θάνατο;
Η σημερινή συνεδρία Ερωτήσεων & Απαντήσεων μας προσφέρει ευγενική προσφορά του SuperUser - μιας υποδιαίρεσης του Stack Exchange, μιας κοινότητας ομαδοποίησης ιστότοπων Q&A.
Το ερώτημα
Αν και ο κανόνας κατά του μαγνήτη έχει επαναληφθεί τόσο συχνά όσο είναι νόμος, είναι πραγματικά ένας σκληρός και γρήγορος κανόνας ασφάλειας υλικού; Ο αναγνώστης SuperUser Aequitarum Custos ήθελε να φτάσει στο κάτω μέρος όλων:
Όταν άρχισα να χρησιμοποιώ υπολογιστές για πρώτη φορά, ο νόμος της γης στην κατηγορία υπολογιστών δεν έφερε ποτέ μαγνήτες κοντά σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον υπολογιστή, μήπως χάσετε όλα τα δεδομένα σας ή βιδώστε την οθόνη σας.
Τώρα είμαι πολύ σίγουρος ότι οι μαγνήτες θα εξακολουθούν να βάζουν ακατάστατα έναν τυπικό σκληρό δίσκο και ξέρω για ένα γεγονός ότι βιδώνουν μια οθόνη CRT.
Αν και είμαι επίσης πολύ σίγουρος ότι δεν βιδώνουν μια οθόνη LCD;
Τώρα έχω το τηλέφωνό μου που χρησιμοποιεί μαγνήτες για να προσδιορίσει αν είναι συνδεδεμένο και με έκανε να αναρωτιέμαι.
Είναι η δύναμη του μαγνήτη που αποτρέπει την απώλεια δεδομένων ή το απόλυτο γεγονός ότι οποιοσδήποτε τύπος μνήμης στο τηλέφωνο είναι απρόσβλητος από αυτό;
Τι γίνεται με τους ωτοασπίδες, καθώς ξέρω ότι έχουν μικροσκοπικούς μαγνήτες. Είναι αυτοί που μπορούν να καταστρέψουν οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή που χρησιμοποιείται αυτήν τη στιγμή;
Αναρωτιέμαι αν είμαι παρανοϊκός, αλλά πραγματικά δεν είμαι σίγουρος για το ποιοι μαγνήτες θα βλάψουν και τι δεν θα!
Υπάρχει μια λίστα ή ένας κανόνας για τον καθορισμό του τι θα πληγούν οι μαγνήτες και τι δεν θα είναι;
Όποιος έχει ανοίξει ποτέ έναν ανεμιστήρα γραφείου κοντά ή πάνω στην παλιά οθόνη του CRT μπορεί σίγουρα να το επιβεβαιώσει κάτι συνέβαινε, όπως φαίνεται από το άγριο μοτίβο των ουράνιων τόξων που ξέσπασε σε όλη την οθόνη, αλλά ήταν κάτι μόνιμη ζημιά;
Οι απαντήσεις
ΣυπερΥσίρ κοντριβότορ Συνετεχ εξπλαϊνς:
Λίστα ή κανόνας; Σίγουρα, οτιδήποτε χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητισμό για να λειτουργήσει θα μπορούσε να επηρεαστεί από μαγνήτες. Το ερώτημα είναι ποια θα είναι τα αρνητικά αποτελέσματα, εάν υπάρχουν, και πόσο δυνατοί και στενοί πρέπει να είναι οι μαγνήτες. Γενικά τα δύο πιο αμφισβητούμενα στοιχεία είναι η οθόνη και οι δίσκοι.
Οι οθόνες LCD / LED δεν είναι γενικά ευαίσθητες σε μαγνητικές παρεμβολές, όπως οι CRT επειδή λειτουργούν εντελώς διαφορετικά (θυμηθείτε, οι CRT χρησιμοποιούν μαγνήτες για να εκτρέψουν τη δέσμη ηλεκτρονίων, οπότε ένας εξωτερικός μαγνήτης προφανώς θα χάσει αυτό).
Οι σκληροί δίσκοι δεν επηρεάζονται επίσης από τους μαγνήτες λόγω του τρόπου λειτουργίας τους. Μπορείτε να ερευνήσετε τις λεπτομέρειες σχετικά με το πώς λειτουργούν οι σκληροί δίσκοι για μια πιο εμπεριστατωμένη κατανόηση, αλλά η εύκολη απάντηση είναι ότι υπάρχει ένας πολύ ισχυρός μαγνήτης μέσα σε κάθε σκληρό δίσκο που ελέγχει την κίνηση της κεφαλής ανάγνωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μερικοί άνθρωποι αρέσουν να ανοίξουν νεκρούς δίσκους για να πάρουν τον γλυκό, πολύ ισχυρό μαγνήτη μέσα. Εάν αυτός ο μαγνήτης είναι μέσα η μονάδα δίσκου, ακριβώς δίπλα στις πιατέλες και δεν τις σκουπίζει, τότε δεν θα πάει κανένας μαγνήτης που πιθανότατα θα έχετε.
Όσον αφορά τις μονάδες flash, είναι μια διαφορετική τεχνολογία συνολικά, έτσι δεν πρόκειται να διαγραφούν.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που επηρεάζεται πράγματι από μαγνήτες που χάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι: καλώδια. Ενώ πολλά καλώδια είναι θωρακισμένα, μερικά δεν είναι και έτσι είναι ευαίσθητα σε μαγνητικό πεδίο. Για παράδειγμα, ένα καλώδιο που συνδέει την κάρτα ήχου με το ηχείο μπορεί να είναι θωρακισμένο, αλλά το μικρό καλώδιο που συνδέει τη μονάδα CD / DVD με την κάρτα ήχου συνήθως δεν είναι και η είσοδος μαγνητικού πεδίου θα μπορούσε να προκαλέσει παρεμβολές. Ή, ενώ τα στρογγυλεμένα καλώδια IDE (ειδικά για το IDE133) είναι συνήθως θωρακισμένα, οι κορδέλες συνήθως δεν είναι και ακόμη και σε ταχύτητες 66/100 θα μπορούσαν να επηρεαστούν αρκετά ώστε να προκαλέσουν κάποια καταστροφή ή τουλάχιστον να μειώσουν την απόδοση λόγω επαναλαμβανόμενων διαβάσεων / εγγραφών.
Θα έλεγα ότι τα σύγχρονα συστήματα δεν είναι πλέον ευάλωτα πλέον καθώς καθώς περνά ο χρόνος, η επιστήμη και η γνώση εξελίσσονται, αλλά δυστυχώς αυτό δεν επαρκεί. Αν και αυτό μπορεί να ισχύει, στις παλιές μέρες τα πράγματα έγιναν πολύ περισσότερα από ό, τι σήμερα με όλες τις περικοπές και τα μέτρα μείωσης κόστους (π.χ. «Bumpgate» της NVIDIA).
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι ότι όταν πρόκειται για σύγχρονους υπολογιστές (μετρούν τις δισκέτες ως μη σύγχρονες), δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τους μαγνήτες. Μπορείτε να αναπνέετε ανακούφιση. :)
Ενώ αυτό απαντά στο επίκεντρο της έρευνας, θα πρέπει να είστε άγρια με έναν εξαιρετικά ισχυρό μαγνήτη για να προκαλέσετε οποιαδήποτε πραγματική ζημιά, ο συνεργάτης dmckee προσφέρει ένα παράδειγμα των αποτελεσμάτων της εργασίας γύρω από έναν πολύ ισχυρό ερευνητικό μαγνήτη:
Θυμάμαι να κάθομαι σε έναν υπολογιστή σε ένα μεγάλο πείραμα φυσικής σωματιδίων όταν ο μεγάλος μαγνήτης διπόλων (10x5x3 μέτρα,> 100 τόνοι) δοκιμάστηκε περίπου 40 μέτρα μακριά. Καθώς το ανέβασαν, η οθόνη θα στρίψει στη μία πλευρά κατά περίπου 10 μοίρες. Πατήστε "degauss" στον μπροστινό πίνακα της οθόνης, :: blur :: μετά επιστρέψτε και όλα θα ήταν καλά. Αργότερα, έπεφταν κάτω και η οθόνη θα έστρεφε το αντίθετο… καλές στιγμές. Αφήστε το πορτοφόλι σας στην τσέπη σας και περπατήστε στην αίθουσα ενώ το έκαναν και θα χάσατε τα δεδομένα στις μαγνητικές ρίγες σε όλες τις κάρτες σας… κακές στιγμές.
Εάν ένας μαγνήτης που ισχυρά κάθεται δίπλα στην οθόνη και τον πύργο του υπολογιστή δεν θα μπορούσε να παροπλιστεί μόνιμα το μηχάνημα, τότε σίγουρα μια μαγνητική επαγγελματική κάρτα που χτυπήθηκε κατά λάθος στο πλάι μιας θήκης υπολογιστή είναι λίγο θορυβώδης.
Έχετε κάτι να προσθέσετε στην εξήγηση; Ακούστε στα σχόλια. Θέλετε να διαβάσετε περισσότερες απαντήσεις από άλλους χρήστες τεχνολογίας Stack Exchange; Δείτε ολόκληρο το νήμα συζήτησης εδώ .
