Tworzenie rozruchowych dysków CD i DVD jest zwykle prostym i nieskomplikowanym procesem, ale dlaczego jest to bardziej złożone w przypadku tworzenia rozruchowych dysków flash? Czy naprawdę jest tak duża różnica między tymi dwoma? Dzisiejszy post z pytaniami i odpowiedziami dla SuperUser zawiera odpowiedź na pytanie zaciekawionego czytelnika.
Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi jest dostępna dzięki uprzejmości SuperUser - części Stack Exchange, grupy witryn internetowych z pytaniami i odpowiedziami.
Pytanie
Czytnik SuperUser William chce wiedzieć, dlaczego tworzenie rozruchowego dysku USB jest bardziej skomplikowane niż tworzenie rozruchowych dysków CD:
Tworzenie bootowalnej płyty CD jest moim zdaniem naprawdę proste, wszystko, co musisz zrobić, to nagrać plik ISO na płytę i jest to bootowalne. Jeśli chodzi o dyski USB, masz wiele opcji. Czy ktoś mógłby wyjaśnić różnicę między nimi i przedstawić krótki przegląd różnych opcji?
Dlaczego tworzenie rozruchowego dysku USB jest bardziej skomplikowane niż tworzenie rozruchowych dysków CD?
Odpowiedź
Pomocnik SuperUser Akeo ma dla nas odpowiedź:
Programista Rufus tutaj. Po pierwsze, wiele opcji, o których wspominasz, jest wymienionych tylko podczas uruchamiania Rufusa w Tryb zaawansowany (kiedy Sekcja Opcje zaawansowane jest wyświetlana), ponieważ są przeznaczone dla osób, które już wiedzą, do czego służą.
Na początek musisz zrozumieć, że format ISO nigdy nie był przeznaczony do uruchamiania z USB. Plik ISO jest kopią 1: 1 dysku optycznego, a nośnik optyczny bardzo różni się od nośnika USB, zarówno pod względem struktury ich programów ładujących, jakiego systemu plików używają, jak są podzielone na partycje (są nie) i tak dalej.
Tak więc, jeśli masz plik ISO, po prostu nie możesz zrobić z nośnikiem USB tego, co możesz zrobić z dyskiem optycznym, który jest odczytywany z każdego bajtu pliku ISO i kopiowany w kolejności, w jakiej jest, na dysk (jaki CD / Nagrywarki DVD działają podczas „pracy” z plikami ISO).
Nie oznacza to, że tego rodzaju kopiowanie 1: 1 nie może istnieć na nośniku USB, po prostu kopie 1: 1 na nośniku USB będą zupełnie inne niż kopie 1: 1 na dyskach optycznych i dlatego nie są wymienne (poza użyciem ISOHybrid obrazy przygotowane do pracy jako kopie 1: 1 na nośnikach USB i optycznych). Dla przypomnienia, w terminologii Rufusa, kopia 1: 1 na nośniku USB nazywa się obrazem DD (możesz zobaczyć tę opcję na liście), a niektóre dystrybucje, takie jak FreeBSD lub Raspbian, w rzeczywistości zapewniają obrazy DD do instalacji na USB, obok ISO pliki do wypalania płyt CD / DVD.
W ten sposób ustaliliśmy, że pliki ISO są w rzeczywistości słabo przystosowane do tworzenia rozruchowych nośników USB, ponieważ są one odpowiednikiem zapewnienia okrągłego kołka pasującego do mniejszego kwadratowego otworu, a zatem okrągły kołek należy zmienić, aby go dopasować.
Teraz możesz się zastanawiać, czy pliki ISO są tak słabo przystosowane do tworzenia rozruchowych nośników USB, dlaczego większość dystrybutorów systemów operacyjnych udostępnia pliki ISO zamiast obrazów DD. Cóż, poza przyczynami historycznymi, jednym z problemów z obrazami DD jest to, że ponieważ są to partycjonowane systemy plików, jeśli utworzysz kopię 1: 1 na nośniku USB, który jest większy niż ten używany przez osobę, która utworzyła obraz, wtedy pozorna „pojemność” nośnika USB zostanie zredukowana do rozmiaru używanego do tworzenia oryginalnego obrazu DD.
Ponadto, podczas gdy dyski optyczne, a tym samym pliki ISO, mogą używać tylko jednego z dwóch systemów plików (ISO9660 lub UDF), z których oba są bardzo dobrze obsługiwane we wszystkich głównych systemach operacyjnych przez bardzo długi czas (i pozwalają rzucić okiem w treści obrazu przed lub po jego użyciu), obrazy DD mogą dosłownie używać dowolnego z tysięcy różnych istniejących systemów plików. Oznacza to, że nawet po utworzeniu rozruchowego nośnika USB możesz nie być w stanie zobaczyć żadnej zawartości, dopóki go nie uruchomisz. Na przykład będzie tak w przypadku korzystania z obrazów USB FreeBSD w systemie Windows. Po utworzeniu rozruchowego nośnika USB system Windows nie będzie mógł uzyskać dostępu do żadnej zawartości, dopóki go nie sformatujesz.
Dlatego dostawcy zwykle chcą trzymać się plików ISO tam, gdzie to możliwe, ponieważ (zwykle) zapewnia to lepsze wrażenia użytkownika we wszystkich systemach operacyjnych. Ale oznacza to również, że musi (zwykle) nastąpić konwersja, aby nasz okrągły kołek ISO mógł ładnie pasować do mniejszego kwadratowego otworu „nośnika USB”. Jak to się ma do listy opcji? Zbliżamy się do tego.
Jedną z pierwszych rzeczy, które zwykle muszą zostać usunięte, jest system plików ISO9660 lub UDF, z którego korzystają pliki ISO. W większości przypadków oznacza to wyodrębnienie i skopiowanie wszystkich plików z pliku ISO do systemu plików FAT32 lub NTFS, z którego zwykle korzystają rozruchowe dyski flash USB. Ale oczywiście oznacza to, że ktokolwiek stworzył system ISO, musiał poczynić pewne kroki w celu wsparcia FAT32 lub NTFS jako systemu plików do użytku na żywo lub instalacji (co nie wszyscy ludzie, zwłaszcza ci, którzy zbytnio polegają na ISOHybrid, mają tendencję do do zrobienia).
Następnie jest sam program ładujący, pierwszy bit kodu, który jest wykonywany, gdy komputer uruchamia się z nośnika USB. Niestety, programy ładujące HDD / USB i ISO to bardzo różne bestie, a oprogramowanie układowe BIOS lub UEFI traktuje również nośniki USB i optyczne bardzo różnie podczas procesu uruchamiania. Więc zazwyczaj nie możesz pobrać programu ładującego z pliku ISO (który zwykle byłby programem ładującym El Torito), skopiować go na nośnik USB i oczekiwać, że się uruchomi.
Teraz przychodzi część, która jest odpowiednia dla naszej listy opcji. Ponieważ Rufus będzie musiał dostarczyć odpowiedni element programu ładującego, po prostu nie może go pobrać z pliku ISO. Jeśli mamy do czynienia z plikiem ISO opartym na Linuksie, są szanse, że użyje on GRUB 2.0 lub Syslinux, więc Rufus obejmuje możliwość zainstalowania wersji GRUB lub Syslinux opartej na USB (ponieważ plik ISO zwykle zawiera tylko wersję specyficzną dla ISO tych).
Zwykle odbywa się to automatycznie po wybraniu i otwarciu pliku ISO, ponieważ Rufus jest wystarczająco inteligentny, aby wykryć, jakiego rodzaju konwersję musi zastosować. Ale jeśli chcesz się pobawić, Rufus daje ci możliwość zainstalowania również pustych programów ładujących, które umożliwiają uruchomienie systemu do polecenia GRUB lub Syslinux. Stamtąd, jeśli znasz te typy programów ładujących, możesz utworzyć / przetestować własne pliki konfiguracyjne i wypróbować własny niestandardowy proces rozruchu oparty na Syslinux lub GRUB (ponieważ na tym etapie wystarczy kopiować / edytować pliki nośnik USB, aby to zrobić).
Możemy więc teraz przejrzeć opcje, które znajdziesz na liście:
- MS-DOS: Spowoduje to utworzenie pustej wersji MS-DOS (edycja Windows Me), co oznacza, że uruchomisz system w trybie MS-DOS i to wszystko. Jeśli chcesz uruchomić aplikację DOS, musisz skopiować ją na nośnik USB. Zwróć uwagę, że ta opcja jest dostępna tylko w systemie Windows 8.1 lub starszym, ale nie w systemie Windows 10, ponieważ firma Microsoft usunęła pliki instalacyjne DOS z systemu Windows (i tylko firma Microsoft może redystrybuować te pliki).
- Darmowy dos: Spowoduje to utworzenie pustej wersji Darmowy dos . FreeDOS to bezpłatna wersja oprogramowania MS-DOS, która jest w pełni kompatybilna z MS-DOS, ale ma również tę zaletę, że jest open source. W porównaniu z MS-DOS każdy może redystrybuować FreeDOS, więc pliki startowe FreeDOS są zawarte w Rufusie.
- Obraz ISO: Jest to opcja, której powinieneś użyć, jeśli masz rozruchowy plik ISO i chcesz przekonwertować go na rozruchowy nośnik USB. Należy pamiętać, że ponieważ konwersja (zwykle) musi nastąpić i istnieją miliony sposobów na utworzenie bootowalnego pliku ISO, nie ma gwarancji, że Rufus będzie w stanie przekonwertować go na nośnik USB (ale zawsze powie ci, czy to jest przypadek).
- Obraz DD: Jest to metoda, której powinieneś użyć, jeśli masz obraz dysku startowego, taki jak te dostarczone przez FreeBSD, Raspbian itp. Obsługiwane są również pliki z rozszerzeniem .vhd (które jest wersją obrazu DD firmy Microsoft), a także skompresowane jedynki (.gz, .zip, .bz2, .xz itp.).
Cztery powyższe opcje są jedynymi, które zobaczysz Tryb zwykły . Ale jeśli wpędzisz Rufusa do środka Tryb zaawansowany będziesz mieć również dostęp do następujących opcji:
- Syslinux x.yz: Instaluje puste miejsce Syslinux program ładujący, który przeniesie Cię do znaku zachęty Syslinux i niewiele więcej. Powinieneś wiedzieć, co musisz zrobić od tego momentu.
- GRUB / Grubchdos: To samo co powyżej, ale dla ŻARCIE / Grub4DOS odpowiednio. Spowoduje to wyświetlenie monitu GRUB, ale resztę należy do Ciebie.
- ReactOS: Instaluje eksperymentalny ReactOS program rozruchowy. Od ostatniego razu, gdy sprawdzałem, ReactOS nie uruchamia się tak dobrze z nośnika USB. Jest tam, ponieważ było łatwe do dodania i zrobione z nadzieją, że może pomóc w rozwoju ReactOS.
- UEFI-NTFS: Wymaga to wybrania NTFS jako systemu plików i instaluje puste miejsce UEFI-NTFS program rozruchowy. Umożliwia to uruchamianie z NTFS w czystym trybie UEFI (nie CSM) na platformach UEFI, które nie zawierają sterownika NTFS. Ponieważ jest pusty, musisz skopiować własny /efi/boot/bootia32.efi lub /efi/boot/bootx64.efi na partycję NTFS, aby była użyteczna. UEFI-NTFS jest automatycznie używany przez firmę Rufus do obejścia maksymalnego rozmiaru pliku FAT32 wynoszącego 4 GB, co umożliwia na przykład instalację Microsoft Server 2016 w trybie UEFI bez konieczności dzielenia jego pliku install.wim o pojemności 4,7 GB.
Mam nadzieję, że to pomoże. To jest uproszczony przegląd, więc mam nadzieję, że ludzie nie zaczną szukać aspektów, które zostały celowo ogłupione lub utrzymane w ciszy (takie jak wiedza, że można mieć dyski flash USB bez partycji, aby nośniki USB i optyczne używały tego samego pliku system i że niektóre procesy rozruchowe mają możliwość rozszerzenia rozmiaru partycji na nośniku USB w celu rozwiązania problemu mniejszej widocznej pojemności).
Masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych zaawansowanych technicznie użytkowników Stack Exchange? Sprawdź cały wątek dyskusji tutaj .
Źródło zdjęcia: William (SuperUser)
