Urządzenie, którego używasz do drukowania wskazówek dojazdu do mapy, ma w sobie więcej rzeczy, za które można by przyznać, że jest to praktycznie cud. Co dzieje się w środku i czym różni się od profesjonalnych drukarek?
Oprócz podstawowej drukarki atramentowej istnieje wiele różnych sposobów tworzenia wydruków. Zapoznaj się z tym podstawowym podkładem do drukowania, w tym z wewnętrznymi działaniami podstawowych typów drukarek, zarówno na poziomie konsumenckim, jak i profesjonalnym.
Jak działa drukowanie?
W celu uzyskania odcieni i odcieni, wydruki często zawierają jakiś rodzaj optycznie zmieszanego tonu utworzonego przez małe kropki atramentu, podobnie jak optyczne czarno-białe mieszanki stworzone przez ilustratora Virgila Finlaya powyżej. Podobnie jak Virgil stworzył odcienie szarości z prostą czernią i bielą, tony są tworzone z podstawowych atramentów, z gęstymi grupami kropek tworzącymi ciemniejsze tony i jasnymi grupami punktów tworzącymi jasne tony. W przypadku wielu nowoczesnych drukarek o bardzo wysokiej rozdzielczości i metod drukowania, te kropki są prawie niewidoczne, dając wrażenie gładkich, ciągłych tonów.
Chociaż można wydrukować dowolny kolor tuszu, tak zwane „podstawowe” kolory druku to cyjan, magenta i żółty. Te kolory, często nazywane „kolorami podstawowymi”, mieszają się, tworząc szeroką gamę kolorów do drukowania na papierze. Oprócz cyjanu, magenty i żółtego, czarny (znany również jako klucz lub keyline) jest czwartym powszechnym atramentem podstawowym, ponieważ umożliwia drukarkom barwienie i cieniowanie kolorów bez konieczności tworzenia mieszanej czerni, pokazanej na ilustracji. powyżej w środku. Znany również jako gama, Paleta kolorów farb CMYK umożliwia odtworzenie z dużą dokładnością fotografii i wielu innych rodzajów grafiki.
Podczas gdy za pomocą farb CMYK można stworzyć wiele kolorów, istnieją ograniczenia dotyczące drukowania z wyborem czterech kolorów podstawowych. Żadna drukarka biurkowa prawdopodobnie nie wydrukuje dokładnie tuszu fluorescencyjnego ani nie odtworzy dokładnie zdjęcia tego tuszu fluorescencyjnego. Ponieważ farby drukarskie w modelach CMYK mieszają się, tworząc kolory drugorzędne, wynik jest z konieczności bardziej matowy niż oryginalne kolory podstawowe. Dlatego kolory takie jak fluorescencyjne nazywane są „spoza przestrzeni” lub poza przestrzenią kolorów możliwą przy zastosowaniu metody CMYK. Przypadkowo monitory i pliki graficzne mają również gamę kolorów, utworzone podobnymi metodami. Chociaż zakres kolorów jest nieco inny, ponieważ są one oparte na różnych kolorach podstawowych, te same rodzaje kolorów pojawiają się raz po raz jako „spoza przestrzeni”, ponieważ wszystkie są w podobny sposób ograniczone.
Cel druku jest taki sam, niezależnie od tego, czy nośnikiem jest wielomilionowa offsetowa drukarka litograficzna, czy skromny ziemniak. Podstawowym pomysłem jest użycie jakiegoś medium do przeniesienia atramentu lub pigmentu na jakiś rodzaj medium lub podłoże . Najlepiej byłoby utworzyć wiele kopii, skracając w ten sposób czas zainwestowany w początkową konfigurację. Gdy masz już narzędzia do tworzenia wydruków, tworzysz wrażenia na wybranym podłożu, ponownie, używając dowolnego wybranego podłoża, ziemniaka lub nie.
W całej historii druku był to zawsze model, chociaż może wyglądać bardzo różnie na średnim i średnim poziomie. Poświęćmy kilka minut, aby zrozumieć różne sposoby wykonywania odbitek.
Drukarki atramentowe
Chociaż są one wstępem do drukowania dla każdego, wiele realnych metod drukowania ma prostsze sposoby tworzenia obrazu - w rzeczywistości jest to dość złożone i cudowne, że drukarki stacjonarne w ogóle działają. Zarówno drukarki atramentowe, jak i laserowe wykorzystują metodę CMYK i są ograniczone do tej konkretnej gamy kolorów. Są wyjątki, a niektóre bardziej wyszukane drukarki fotograficzne zadają sobie trud dodania dodatkowych kolorów, takich jak jasne cyjany i jasne magenty. Zwiększa to liczbę kolorów, pozwalając na bardziej subtelne wydruki i większy zakres w jasnych i ciemnych kolorach. Teoretycznie drukarki stacjonarne mogą zawierać nieograniczoną liczbę atramentów, wypełniając wszystkie luki w gamie kolorów, ale prawdopodobnie byłaby to trudna sprzedaż dla konsumentów, nawet gdyby mogły drukować atramenty fluorescencyjne.
Zamiast tworzyć szablon, stempel lub płytę, drukarki atramentowe polegają na komputerze, który śledzi położenie dysz atramentowych, które rozpylają małe mikrokropelki atramentu o różnych rozmiarach i różnej gęstości, tworząc na papierze odcienie wspomnianych kolorów. Gdy dysze poruszają się poziomo w poprzek strony, rolki wewnątrz drukarki przesuwają uchwyconą stronę pionowo w synchronizacji z głowicą drukującą. Dysze są w stanie wystrzelić tysiące punktów, gdy głowica drukująca ślizga się po papierze, i, w cudowny sposób, komputer jest w stanie śledzić całość, tworząc doskonałe reprodukcje grafiki lub zdjęć wysyłanych do urządzenia peryferyjnego USB za sto dolarów.
Ponieważ tusze są rozpylane na papierze, są one koniecznie płynne. Ma to różne słabe punkty, ponieważ wilgoć może wypaczać papier, a mokry atrament ma tendencję do rozmazywania się. Istnieją jednak suche metody drukowania na biurku, takie jak drukarki laserowe.
Drukarki LaserJet i kserografia
Chociaż ich proces jest nieco trudniejszy do zrozumienia, drukarki laserowe są fascynującymi maszynami, których procesy sięgają 1778 roku. Dopiero na początku XX wieku połączono go z fotografią, a nawet wtedy nie był jeszcze gotowy na druk produkcyjny na dowolną dużą skalę. Drukarki laserowe wykorzystują proces o nazwie Kserografia , który wykorzystuje elektryczność statyczną i fizykę do tworzenia obrazów.
Ta grafika stworzona przez użytkownika Wikipedii Yzmo wykonuje świetną robotę wyjaśniając podstawowe idee stojące za Xerography. Być może widzieliście okrągłe, cylindryczne bębny wewnątrz swoich drukarek laserowych. Jeden z tych bębnów jest ładowany prądem elektrycznym do momentu, gdy niesie całkowity ładunek, jak pokazano w punkcie (1). Światło reaguje z naładowanymi obszarami bębna, usuwając ładunek z obszarów, w które zostało uderzone skupionym światłem, lub przypadek drukarek laserowych, dosłowny laser, jak widać w punkcie (2.) W tym miejscu wiązka lasera na obracającym się cylindrze narysowała rodzaj szablonu, a drukarka opyla wspomniany cylinder cząstkami tonera z odwrotnym ładunek, jak w punkcie (3.) Przeciwne ładunki przyciągają się i sklejają ze sobą, dopóki nie zostaną przesuwane po podłożu papierowym z ładunkiem przyciągającym toner, tworząc wrażenie obrazu, jak w (4.) Nauka !
Litografia i druk offsetowy
Wykorzystując te same podstawowe idee, co inne rodzaje druku, litografia, często nazywana drukowaniem offsetowym, tworzy obrazy za pomocą maszyn, które są jednocześnie mniej i bardziej skomplikowane niż standardowa drukarka biurkowa. Znaczna część światowego druku jest wykonywana na prasach litograficznych, w tym w większości gazet, magazynów, książek i większości masowo produkowanych mediów drukowanych.
Jedną z głównych zalet druku offsetowego jest możliwość wykorzystania kolorów spoza gamy CMYK. Dowolny atrament, który można stworzyć i który jest odpowiedni do druku offsetowego (większość farb jest przeznaczona wyłącznie dla danego rodzaju druku). Oznacza to, że kolory fluorescencyjne, niemożliwe w przypadku drukarek laserowych i atramentowych, są możliwe w przypadku litografii. Przyjrzyjmy się pokrótce, jak i dlaczego tak jest.
Podobnie jak w przypadku wałków i metod stosowanych w kserografii, prasy Litho do drukowania obrazów używają owiniętych płyt fotograficznych, po jednej na kolor. Płyty mają dwa podstawowe obszary, w których atrament jest odpychany przez hydrofilowe ( kochający wodę ) i przylegające do hydrofobowych ( boją się wody ) - te hydrofobowe obszary tworzące obszary obrazu do drukowania.
Powyższa ilustracja powinna wyraźniej pokazywać różnicę w obszarach hydrofobowych i hydrofilowych, ponieważ czarne obszary to obszary hydrofobowe pokryte farbą. Jest to staroświecki kamień litowy, podobny do tego, którego użyłby Alois Senefelder, tworząc metodę w 1796 roku. Nowoczesne prasy offsetowe nie używają kamieni litograficznych, ale raczej metalowe płytki o podobnych właściwościach hydrofobowych / hydrofilowych.
Ze względu na ten styl drukowania płyt na kolor, drukarka może mieć określone kolory poza zestawem CMYK. Dopóki konkretna prasa ma stacje do dodawania wielu płyt, można dodać dowolną liczbę kolorów, uwzględniając kolory spoza gamy. Jednak w miarę dodawania kolorów wzrasta trudność w drukowaniu obrazu.
To, co widać na powyższym obrazku, to papier w długich rolkach, pędzących z prędkością tak dużą, że kamera rejestruje rozmycie, z wieloma stacjami, każda z płytami, rozciągającymi się w dal. Na każdej stacji papiery mają tendencję do rozciągania się wzdłuż, ponieważ są dociskane między rolkami, często tworząc obrazy o charakterystycznym wyglądzie „rozregulowania”, w których kolory nie są wyrównane zgodnie z przeznaczeniem.
Chociaż bardzo wielu wydawców zmierza w kierunku rynku e-booków, z ciągłej szybkiej produkcji nie tylko książek, ale także milionów produktów papierniczych jasno wynika, że druk jest daleki od śmierci. Podczas gdy wiele przestarzałych metod dostarczania informacji cierpi z powodu postępu technicznego (czytaj: gazety), wiele z nich jest ulepszanych przez nowe technologie, które poprawiają wygląd i jakość wydruków. Prawdopodobnie zobaczymy interesujące innowacje w druku w ciągu najbliższych kilku lat, z większą liczbą produktów, takich jak drukarki atramentowe i drukarki laserowe dla użytkowników końcowych oraz profesjonalne maszyny zdolne do wykonywania rzeczy, o których starsze drukarki nigdy nie śniły.
