Τις περισσότερες φορές, το αγαπημένο μας λογισμικό αναπαραγωγής CD μουσικής προσφέρει τη λήψη σχετικών πληροφοριών από μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων, αλλά είναι απαραίτητο αυτό το βήμα; Τα μουσικά CD έχουν ήδη όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σε αυτά; Η σημερινή ανάρτηση ερωτηματολογίων SuperUser έχει την απάντηση σε μια ερώτηση περίεργου αναγνώστη.
Η σημερινή συνεδρία Ερωτήσεων & Απαντήσεων μας προσφέρει ευγενική προσφορά του SuperUser - μια υποδιαίρεση του Stack Exchange, μιας ομάδας ιστότοπων Q&A που βασίζεται στην κοινότητα.
Η φωτογραφία προσφέρθηκε από John Ward (Flickr) .
Το ερώτημα
Ο αναγνώστης SuperUser cipricus θέλει να μάθει εάν τα περισσότερα CD μουσικής περιέχουν τα απαραίτητα μεταδεδομένα για κομμάτια σε αυτά:
Βλέπω ότι πολλές συσκευές αναπαραγωγής ήχου (για παράδειγμα λογισμικό πολυμέσων όπως το Winamp ή το Foobar2000) έχουν τη δυνατότητα να ανακτούν πληροφορίες μουσικής (τραγούδι) από διαδικτυακές βάσεις δεδομένων όπως το CDDB. Αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να είναι ήδη διαθέσιμες στα μουσικά CD, έτσι; Είναι πραγματικά εκεί;
Ορισμένες συσκευές αναπαραγωγής ήχου εμφανίζουν τα περιεχόμενα ενός CD, ενώ άλλες όχι. Αυτές οι πληροφορίες λαμβάνονται από τα CD ή ανακτώνται από το Διαδίκτυο;
Τα περισσότερα μουσικά CD περιέχουν τα απαραίτητα μεταδεδομένα για κομμάτια σε αυτά ή όχι;
Η απάντηση
Ο συνεργάτης του SuperUser RedGrittyBrick έχει την απάντηση για εμάς:
Αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να είναι ήδη διαθέσιμες στα μουσικά CD, έτσι;
Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς, ως καταναλωτές, θα έλεγαν ναι.
Είναι πραγματικά εκεί;
Σχεδόν ποτέ στην εμπειρία μου. Το λογισμικό που έχω χρησιμοποιήσει για να αντιγράψω CD σε MP3 δεν φαίνεται ποτέ ικανό να λάβει αυτές τις πληροφορίες από τα ίδια τα CD, αν και έχω διαβάσει μερικές εξαιρέσεις (ιδίως τη Sony από το 1997).
Υπάρχουν πιθανώς αρκετοί λόγοι για αυτό, όπως:
- Το επιχειρηματικό μοντέλο της μουσικής βιομηχανίας
- Αδράνεια
- Η άνοδος της ψηφιακής διανομής
Επιχειρηματικό μοντέλο μουσικής βιομηχανίας
Η μουσική βιομηχανία κέρδισε παραδοσιακά χρήματα από τις πωλήσεις δίσκων βινυλίου, κασετών και CD ήχου. Η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων τους θεωρήθηκε από τη βιομηχανία ως απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Προκειμένου να καταπολεμήσουν την παράνομη αντιγραφή ταινιών, έπεισαν τους νομοθέτες να επιβάλουν εισφορά στις πωλήσεις κενών ταινιών.
Η μουσική βιομηχανία θεώρησε ότι η διευκόλυνση της αναπαραγωγής σε προσωπικούς υπολογιστές διευκόλυνε την παραβίαση των πνευματικών τους δικαιωμάτων, διευκολύνοντας έτσι τη δική τους καταστροφή. Επομένως, οι αποφάσεις σχετικά με το περιεχόμενο και τις μορφές CD ήχου ήταν υπερβολικά αντίθετες με το να κάνουν κάτι ευκολότερο για τους χρήστες προσωπικών υπολογιστών.
Αδράνεια
Το CD ήχου έχει δημιουργηθεί εδώ και πολύ καιρό και δεν έχει νόημα να κάνουμε νέα CD ασύμβατα με τις υπάρχουσες συσκευές αναπαραγωγής CD. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθεί μέριμνα εάν προσθέσετε ψηφιακό περιεχόμενο σε CD ήχου. Τα ψηφιακά δεδομένα και τα δεδομένα ήχου σε CD χρησιμοποιούν εντελώς διαφορετικές και ασύμβατες υποκείμενες μορφές. Αυτό καθιστά δύσκολη την ανάμιξη και των δύο (αν και μπορεί να γίνει).
Δεδομένου του μεγάλου πληθυσμού παλαιότερων συσκευών αναπαραγωγής CD, η βιομηχανία προφανώς δεν έχει κανένα όφελος στη βελτίωση της μορφής CD ήχου.
Η αντιληπτή περίπτωση χρήσης τους είναι: αγοράζετε ένα CD, το τοποθετείτε σε ένα ειδικό CD player ήχου συνδεδεμένο με έναν ενισχυτή ήχου και ηχεία, κάθεστε και διαβάζετε τις πληροφορίες κομματιού που εκτυπώνονται στο εξώφυλλο του CD.
Ψηφιακή διανομή
Αυτές τις μέρες η τάση μετατοπίζεται σε περιεχόμενο με δυνατότητα λήψης. Τουλάχιστον τα αρχεία MP3 που αγοράστηκαν περιέχουν γενικά μεταδεδομένα που περιλαμβάνουν τον καλλιτέχνη, το όνομα του άλμπουμ, το έτος, το είδος κ.λπ.
Φαίνεται λοιπόν απίθανο ότι η μουσική βιομηχανία έχει κανένα συμφέρον να κάνει οτιδήποτε νέο με τη διαδικασία συμπίεσης του CD. Σε τελική ανάλυση είναι μια επιχείρηση που πεθαίνει. Από μια ανάρτηση ιστολογίου του 2011 :
- Ένα από τα μεγαλύτερα, πιο δροσερά, αλλά δυστυχώς λιγότερο γνωστά και λιγότερο συχνά χρησιμοποιούμενα τεχνολογικά πράγματα για τα CD είναι το CD-Text. … Αυτό βγήκε εδώ και 14 χρόνια και μπορώ να υπολογίσω από τη μία πλευρά πόσες φορές έχω δει ένα CD στο αυτοκίνητό μου να σχετίζεται με κείμενο.
Κάντε αυτό σχεδόν 20 χρόνια τώρα και κανένα σημάδι γενικής υιοθέτησης από τη μουσική βιομηχανία
Γιατί τα CD δεν περιλαμβάνουν αρχικά μεταδεδομένα;
Αξίζει να θυμόμαστε ότι το CD ήχου ήταν απλώς μια πιο ανθεκτική και βολική αντικατάσταση μεγέθους για τον πιεσμένο δίσκο άλμπουμ 12 ″ βινυλίου.
Το τελευταίο ήταν μια καθαρά αναλογική μορφή χωρίς ψηφιακές πληροφορίες, απλώς η αναλογική κυματομορφή με τη μορφή κάθετων και οριζόντιων κυματισμών σε μια συνεχή σπειροειδή αύλακα, χωρίς διάκριση μεταξύ κομματιών εκτός από ένα τμήμα σιωπής (χωρίς κυματισμούς) και ευρύτερο απόσταση της σπείρας (ορατή στους ανθρώπους αλλά δεν ανιχνεύεται από ένα πικάπ). Οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με τα ονόματα των κομματιών, κ.λπ. υπήρχαν στις έντυπες σημειώσεις χαρτονιού ή στα μανίκια των τυπωμένων χαρτονιών.
Έτσι, όταν εφευρέθηκαν CD ήχου, υιοθέτησαν την ίδια προσέγγιση. Περίμεναν ότι τα CD θα παίζονταν σε αποκλειστικά προγράμματα αναπαραγωγής μουσικής CD, όχι σε υπολογιστές. Επομένως, η μουσική δεν αποθηκεύτηκε σε CD με τον τύπο συστήματος αρχείων που ένας υπολογιστής θα χρησιμοποιούσε κανονικά για αρχεία δεδομένων. Λεπτομέρειες κομματιών εκτυπώθηκαν στο ένθετο χαρτιού στην πλαστική θήκη CD και δεν τοποθετήθηκαν με το περιεχόμενο του CD με κανέναν τρόπο.
Ομοίως, τα δεδομένα ήχου σε ένα CD ήχου κωδικοποιήθηκαν σε ένα μόνο συνεχές σπειροειδές κομμάτι. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από τη μορφοποίηση χαμηλού επιπέδου των δίσκων δεδομένων υπολογιστή (σκληρά, δισκέτα, δεδομένα CD κ.λπ.) που συνήθως έχουν μεγάλο αριθμό κυκλικών κομματιών διατεταγμένα ομόκεντρα και χωρισμένα σε τομείς.
Δεν υπήρχε πρόβλεψη για δεδομένα, πιθανώς επειδή αυτό δεν ήταν απαραίτητο για δίσκους βινυλίου και επειδή θα περιπλέκει την κατασκευή συσκευών αναπαραγωγής CD ήχου, καθιστώντας τα πιο ακριβά σε μια εποχή που η βιομηχανία πιθανότατα ήθελε να ενθαρρύνει τις πωλήσεις CD ως premium (πιο κερδοφόρο) προϊόν.
Σημειώστε ότι, για να αναγνωρίσετε ένα CD, τα προγράμματα σε υπολογιστές πρέπει να εξαγάγουν μερικά από τα δεδομένα ήχου (δηλαδή τη λίστα των μετατοπίσεων τραγουδιού στην ενότητα εισαγωγής του κομματιού ή τη κυματομορφή μέρους του πρώτου τραγουδιού) και να το χρησιμοποιήσουν ως κλειδί για αναζήτηση σε μια βάση δεδομένων, συνήθως μια απομακρυσμένη βάση δεδομένων αλλού στο Διαδίκτυο. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το λογισμικό ανακτά ονόματα καλλιτεχνών, ονόματα άλμπουμ, ονόματα κομματιών κ.λπ.
Ορισμένα προγράμματα αναζητούν CD-Text, μερικές φορές μόνο αν είναι εκτός σύνδεσης και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με απομακρυσμένη βάση δεδομένων. Επομένως, η παρουσία και η χρήση του CD-Text είναι μια σχετική σπανιότητα. Δεν υπάρχει αναγνώσιμο από υπολογιστή μεταδεδομένα στα περισσότερα CD ήχου, ούτε καν ένας αναγνωριστικός αριθμός προϊόντος.
Έχετε κάτι να προσθέσετε στην εξήγηση; Ήχος στα σχόλια. Θέλετε να διαβάσετε περισσότερες απαντήσεις από άλλους χρήστες τεχνολογίας Stack Exchange; Δείτε ολόκληρο το νήμα συζήτησης εδώ .
