Prawdopodobnie masz przynajmniej jednego „kreatywnego” przyjaciela, który jest zwolennikiem komputerów Mac. Czy zastanawiałeś się kiedyś, w jaki sposób Apple zyskało reputację „firmy kreatywnej” lub dlaczego tak przyciągają artystów? Z pewnością komputery nie mogą zrobić cię kreatywne, czy potrafią?
Może jesteś zapalonym zwolennikiem Maca, a może zwolennikiem Apple - prawdopodobnie słyszałeś o tym micie i cudach czemu wydaje się, że wszyscy ludzie myślą w ten sposób. Zapoznaj się z historią Apple i zobacz, dlaczego Macintosh stał się synonimem DTP, fotografii, kreatywności i projektowania.
Komputery Mac popularyzują graficzny interfejs użytkownika (GUI)
Wbrew opinii Apple nie stworzył pierwszego systemu operacyjnego z graficznym interfejsem użytkownika. Xerox Alto był inspiracją dla pierwszych komputerów Apple z systemami operacyjnymi opartymi na graficznym interfejsie użytkownika. Opracowane w latach siedemdziesiątych komputery Alto (podobnie jak wiele innych komputerów) nie były produktami opłacalnymi komercyjnie i były używane głównie przez inżynierów, wielu w firmie Xerox.
Idea „komputerów osobistych” była kiedyś zupełnie obca. Komputery, jakie znała większość ludzi, były złożonymi maszynami, które kosztowały wiele tysięcy dolarów i wymagały od zespołów inżynierów programowania zastrzeżonego kodu maszynowego do wykonywania nawet skromnych zadań. Firma Apple zainspirowała się przyjaznym interfejsem graficznym opracowanym przez Xerox i zaczęła opracowywać bardziej przystępne cenowo komputery i własny graficzny interfejs użytkownika.
We wczesnych latach 80-tych Apple wypuściło kilka maszyn, w tym słynny Apple II, a także Apple Lisa, pierwszy komputer Apple z graficznym interfejsem użytkownika. Lisa była katastrofalnym produktem, mimo że była odważnym pierwszym podejściem Apple'a do interfejsów graficznych. W 1984 roku Apple wypuściło pierwszego Macintosha i zaczęło budować swoją reputację jako grupa outsiderów - niebezpiecznych, kreatywnych ludzi myślących „nieszablonowo”. W świecie zdominowanym przez klony IBM i DOS-boxy Macintosh był radykalnie inny niż praktycznie wszystko na rynku. Wraz ze słynną reklamą „1984” Apple zaczął promować swoją markę, przyciągając uwagę klientów, którzy docenili ładne graficzne i artystyczne szczegóły, których nie mógł zapewnić tekst o stałej szerokości w DOS.
Grafika? Jest do tego aplikacja
Jabłko znalazło się pod ostrzałem, krytykowany za tworzenie „zamkniętych platform” na urządzeniach iPhone i iPad z systemem iOS. Mimo wszystko wiele wczesnych sukcesów Apple można przypisać Apple II, który został zaprojektowany z dużą otwartością, jakiej oczekujemy od dzisiejszych komputerów osobistych.
Apple II umożliwił dostosowanie wykraczające poza podstawową, zamkniętą platformę Apple I, przy czym firmy zewnętrzne tworzą urządzenia rozszerzające, dodając porty, kontrolery i sprzęt zgodnie z wymaganiami użytkowników. Apple II odniósł również ogromny sukces, ponieważ firma Apple odeszła od ówczesnego modelu biznesowego i umożliwiła firmom zewnętrznym opracowywanie oprogramowania, które można zainstalować i uruchomić na ich komputerach. Przed erą Apple II większość komputerów posiadała tylko oprogramowanie opracowane przez tę samą firmę sprzedającą sprzęt. Apple II odniósł ogromny sukces, kiedy pierwszy program do obsługi arkuszy kalkulacyjnych, Visicalc, został stworzony i sprzedany przez Visicorp, dzięki czemu Apple II był jednym z pierwszych komputerów z jakąkolwiek poważną aplikacją biznesową.
Na początku historii komputerów Macintosh firma Adobe wkroczyła na scenę, tworząc Postscript i koncepcje potrzebne do tworzenia czcionek wektorowych. Postscript został opracowany przez byłych inżynierów Xerox PARC, którzy do 1985 r. Za pośrednictwem Apple Laserwriter, jednej z pierwszych drukarek laserowych dostępnych na rynku, dostarczali użytkownikom wysokiej jakości grafiki do druku.
Jobs twierdzi również, że jego zainteresowanie czcionkami i kaligrafią było jednym z powodów, dla których dobra typografia była tak ważną częścią wczesnych komputerów Macintosh. Praca Adobe z Postscriptem doprowadziła do opracowania pierwszych czcionek cyfrowych przy użyciu narzędzi, które musieli stworzyć samodzielnie. Wyświetlacze o niskiej rozdzielczości były całkowicie nieodpowiednie do odtwarzania typografii z dowolnym stopniem dokładności, dlatego inżynierowie Adobe opracowali narzędzia do rysowania wektorowego, które ostatecznie stały się programem Illustrator 1.0, gdy narzędzia zostały wprowadzone na rynek dla konsumentów. Właściciele komputerów Macintosh mogli rozpocząć instalację programu Illustrator 1.0 już w 1987 r., Po poważnej aktualizacji do 1988 r., Sprzedawanej jako „Illustrator 88”. Projektowanie komputerowe było na dobrej drodze, aby stać się opłacalne, a Adobe zaczął kierować swoje oprogramowanie dla komputerów Mac do projektantów graficznych i profesjonalnych twórców.
Mniej więcej w tym czasie absolwent Uniwersytetu Michigan zaczął opracowywać program do grafiki rastrowej dla swojego komputera Macintosh, który później nazwał „Photoshop”. Przedstawiając swoje oprogramowanie firmie Adobe, Photoshop szybko stał się dla nich produktem definiującym firmę i pojawił się w 1990 roku jako jedyne oprogramowanie dla komputerów Macintosh, szybko stając się liderem rynku oprogramowania graficznego. Mając na swoim koncie dwa najwcześniejsze komercyjne produkty projektowe, a także niektóre z najwcześniejszych czcionek wysokiej jakości, Adobe stworzył mniej lub bardziej komputerowy projekt graficzny, jaki rozumiemy dzisiaj, i zrobił to głównie na Macu jako platformie.
Sprzedawanie komputerów osobom, które nie lubią komputerów
Apple przeżyło ciężkie chwile i próbowało ponownie przekształcić się w przyjazną i przyjazną dla użytkownika firmę komputerową. Ponieważ popularność systemu Windows przyćmiewała ich udział w rynku, Apple zdecydowało się strategicznie uprościć swoje maszyny i rozpocząć marketing wśród użytkowników, kładąc nacisk na łatwą konfigurację i prosty, atrakcyjny wygląd.
W czasach, gdy prawie wszystkie obudowy komputerów były zwykłymi beżowymi pudełkami, mnóstwem kabli i pudełkowatych monitorów, Apple zaprojektowało schludne, kompaktowe komputery, takie jak pierwszy iMac, i udostępniło je w jasnych, kolekcjonerskich kolorach. nadal używać do dziś. Podczas gdy ich wczesny marketing skierowany do użytkowników komputerów zorientowanych na projektowanie prawdopodobnie odniósł sukces, Apple próbował teraz wejść na nowy rynek użytkowników, których komputery po prostu zastraszały. I chociaż Microsoft odegrał swoją rolę w uproszczeniu systemu operacyjnego dla użytkowników, nie kładł nacisku na projekt, który Apple wkładał w swój sprzęt.
Podkreślając projekt unikalnego sprzętu i łatwość obsługi, Apple zdołał zdobyć udział w rynku artystycznych i kreatywnych użytkowników, z których wielu nie znało obsługi komputera ani nie lubiło beżowych pudełek. I jako taki, podczas gdy Windows szybko stawał się realną platformą dla Adobe Photoshop i Illustrator - większość kreatywnych ludzi prawdopodobnie nie zrozumiałaby, dlaczego ktokolwiek miałby chcieć używać komputera z systemem Windows.
OS X, programy wieloplatformowe i intuicyjne
W 1999 roku OS 9, ostatni system operacyjny z „klasycznej” linii, został zastąpiony przez OS X, całkowicie nowy system operacyjny oparty na systemach operacyjnych Unix i BSD. OS X skoncentrował się jeszcze bardziej na podstawowym rynku Apple, na którym doceniają wzornictwo i są przyjaźni dla sztuki. Rosnąca popularność internetu sprawiła, że system operacyjny musiał być bardziej przyjazny dla komputerów z systemem Windows.
Firma Apple stworzyła proste programy uruchamiające programy i nowe, zgrabne środowiska pulpitu, czyniąc niewiarygodnie złożoną maszynę tak prostą, jak to tylko możliwe, dla użytkowników wymagających obliczeń. Podczas tego przejścia Apple musiał zmienić swój sprzęt z procesorów architektury PowerPC, decydując się zamiast tego na Intel. Utorowało to drogę dla instalacji XP na komputerach Macintosh, ku wielkiemu rozczarowaniu wielu ewangelistów Maców.
Ten ruch w kierunku Intela spowodował poważne problemy m.in. z oprogramowaniem Adobe. Windows XP stał się akceptowaną platformą dla programu Photoshop, a ta nagła zmiana na komputery Intela pozostawiła lukę w obsłudze zabójczych aplikacji Macintosha, Photoshopa i Illustratora. Wielu użytkowników komputerów Mac zwlekało z aktualizacjami, ponieważ ta dramatyczna zmiana tymczasowo sprawiła, że główny powód zakupu komputera Mac stał się bezużyteczny. Niedługo potem firma Apple stworzyła emulatory, a Adobe oparty na Intel Creative Suite 3, i zirytowani projektanci i artyści mogli przestać martwić się, dlaczego nie mogą już mieć Photoshopa na Macu.
Staje się jasne, że reputacja Apple jako „modnej, kreatywnej firmy” jest połączeniem ich inteligentnego marketingu sięgającego początków firmy. Chociaż rozszerzyli swój marketing na produkty masowe, takie jak iPod lub iPhone, ich nacisk na estetykę i prostą, łatwą obsługę wyraźnie wywodzi się z ich korzeni jako platformy cyfrowej grafiki i projektowania. Nadal się okaże, czy pozostaną one ulubionym wyborem artystów i projektantów, czy też, wraz ze wzrostem ich udziału w rynku, przejdą na coś zupełnie innego.
